On ma 27 lat, a jego partnerka 30. Różnica wieku jest niewielka i nie przeszkadzała mi zbytnio. Pojawił się jednak większy problem: ta kobieta ma już dwoje własnych dzieci.
– Jej dzieci przyjeżdżały stopniowo, wzięły kredyt hipoteczny na dom, najpierw czekając na jego budowę. Teraz jest gotowy, ale nie chcą się wprowadzić.
Moje relacje z teściową, Marią, zawsze były napięte. Wymienialiśmy uprzejmości z grzeczności, ale zawsze było to pełne napięcia. Nigdy nie rozumiałam, dlaczego nasze relacje były tak trudne.
Moje dzieci też nie chcą. Prawda jest taka, że tata jest naprawdę złośliwy. Mam starszego brata, który mieszka w innym województwie. Rzadko widuje tatę.
Kiedy dorastałem, zawsze marzyłem o spokojnym ogrodzie. Gdy w końcu kupiłem własny dom, to marzenie się spełniło. Jednak wraz z rozwojem mojej rodziny, ich zainteresowanie moim kawałkiem raju również rosło, przekształcając go w przestrzeń wspólną, której nigdy nie zamierzałem udostępniać.
Teściowa Ani, pani Kowalska, zawsze była trudna. Od samego początku nie akceptowała Ani, ale jej reakcja na pojawienie się dziecka Ani zszokowała nawet jej najbliższych przyjaciół. Pani Kowalska zażądała, aby Ania i jej dziecko opuścili jej dom, twierdząc, że jej syn jest porządnym człowiekiem, który nie będzie tolerował zdrady.
Musiała prosić o wszystko: pieniądze na artykuły dla niemowląt, jedzenie, osobiste rzeczy jak skarpetki i kosmetyki. Jej mąż dawał jej potrzebną kwotę, ale nie bez kosztów.
Mój syn wybrał sobie tak wymagającą i nieszczęśliwą narzeczoną, więc powinien sam radzić sobie z konsekwencjami. Tydzień przed ślubem przyniosła mi jakieś dokumenty i zaczęła składać propozycje.
Zawsze wierzyłam, że trzymanie urazy nie ma sensu. Po co szerzyć negatywność, skoro wszystko w życiu jest ze sobą powiązane? Oto jak to się zaczęło.
Zawsze wierzyłam, że dopóki mogę, będę pomagać swoim dzieciom, a kiedy się zestarzeję, one pomogą mi. To bolesne uświadomić sobie, jak bardzo się myliłam co do własnych dzieci. Kiedy moje wnuki były małe, zawsze było: „Mamo, potrzebujemy cię.” Teraz, gdy wnuki dorosły, nie jestem już potrzebna. Nawet nie
– „Hej, jesteś w domu?”
Teresa mieszka po drugiej stronie ulicy. Przyjaźnimy się z nią od wielu lat. Ona wie o mnie absolutnie wszystko, podobnie jak ja o niej. Teresa ma trójkę dzieci, które wychowała sama, bez męża. Kobieta poświęciła się wychowaniu dzieci i nigdy nie wyszła ponownie za mąż. Jej dzieci mieszkają w różnych zakątkach kraju i rzadko przyjeżdżają do niej. Teresa ciągle czeka na ich powrót, ale jej nadzieje często kończą się rozczarowaniem.
