Mam przyjaciela, który ma 68 lat. Niedawno trafił do szpitala po udarze, ale nie znam wszystkich szczegółów. Może to być spowodowane jego wiekiem lub niezdrowym stylem życia (zła dieta, brak ruchu itp.). Jego córka od kilku lat mieszka w innym województwie, około 1300 kilometrów stąd. Ma tam swoją rodzinę, męża i dzieci. Nagle jej ojciec
Moja mama wszystko przekazała mojej siostrze, a ja czuję się całkowicie zdradzona. Szukam rady, jak poradzić sobie z tą sytuacją.
Matka jest sfrustrowana nawykami wydawania pieniędzy rodziny swojego syna, zwłaszcza że mają trójkę dzieci. Mimo swojego żalu, czuje się zobowiązana, aby im pomagać finansowo.
Pomimo wszystkiego, moja mama znajdowała sposoby na relaks i odprężenie. Pracowała niesamowicie ciężko i potrzebowała tych chwil spokoju. Mieszkaliśmy w starym budynku, otoczeni emerytami.
Przeprowadziłam się do nowego miasta, aby studiować na uczelni, a potem znalazłam tam pracę. Po ukończeniu studiów poznałam Janka w lokalnej kawiarni. Sześć miesięcy później moje życie przybrało nieoczekiwany obrót.
Emilia nie mogła zrozumieć, dlaczego nigdy nie poznała swojego dziadka. Postanowiłam więc powiedzieć jej prawdę. „Twój dziadek nie akceptował moich wyborów i zabronił nam się widywać.”
Ostatniej nocy nie zmrużyłam oka. Nie radzę sobie z sytuacją, która się rozwinęła w moim życiu. Nie wiem, jak z tego wybrnąć. Osiem miesięcy temu dowiedziałam się, że jestem w ciąży. Po ślubie przeprowadziłam się do miasta mojego męża. Utrzymuję dobre relacje z rodzicami, ale rzadko się widujemy z powodu odległości.
Zmagam się z głębokim poczuciem zdrady ze strony mojego syna i nie wiem, jak dalej postępować. Szukam rady od osób, które przeszły przez coś podobnego.
– „Cześć, Karolina. Jak leci? Coś nowego?”
Okazuje się, że moja teściowa może przychodzić do naszego domu, kiedy tylko chce, a ja nie miałam o tym pojęcia! Zwykle odwiedzała nas, kiedy miała na to ochotę, ale myślałam, że robi to tylko wtedy, gdy ja lub mój mąż jesteśmy w domu. Nie jest złą osobą; kocham i szanuję ją, ale potrzebuję też prywatności. Dlatego musiałam postawić na swoim.
– Moje wypisanie ze szpitala było inne niż wszystkie. Mój mąż, Jan, pracował i przyjechał po mnie prosto z biura. Prosiłam go, żeby wziął trochę wolnego, przynajmniej jeden dzień, ale jego szef na to nie pozwolił. Prosiłam go również, żeby przygotował wszystko na przyjście dziecka, a on zapewniał mnie, że damy radę ze wszystkim—praniem, zakupami, sprzątaniem.
Przyjęliśmy ją z otwartymi ramionami. Jej syn, nasz wnuk, jest prawdziwym skarbem. Spokojny, posłuszny i dobrze wychowany, cieszymy się każdą chwilą spędzoną z nim, obsypujemy go prezentami i troszczymy się o niego. Mimo naszych starań, doświadczamy smutku z powodu braku kolejnego wnuka.
