Przyzwyczaiła się, że wszystko w moim życiu kręci się wokół niej. Zawsze tak było. Poświęciłam się jej od momentu, gdy była małą dziewczynką. Dlatego nie może tego zrozumieć.
Mój dziadek również zmarł. Relacje mojej cioci nigdy się nie układały, więc okazało się, że w naszej rodzinie nie było mężczyzn. Moja mama i ciocia ciężko pracowały, aby związać koniec z końcem.
Sara podzieliła się z nami swoją historią, która została opublikowana za jej zgodą. „Spotykałam się z Jakubem przez ponad trzy lata, ale on ciągle odkładał rozmowy o zaangażowaniu. Pewnego dnia nie mogłam już tego znieść i powiedziałam mu, że marzę o ślubie z nim. Miałam wtedy dwadzieścia cztery lata, a moja młodsza siostra właśnie się zaręczyła…”
Wszyscy, bez wyjątku, mówią mi, jak haniebne jest wyrzucenie własnej córki i jej rodziny na ulicę. I to w czasie świąt. To prawda.
Mój syn ożenił się z przebiegłą kobietą, która ma go owiniętego wokół palca. Teraz odwraca go przeciwko mnie, twierdząc, że nie chcę jego szczęścia i myślę tylko o sobie. Problem polega na tym, że odmawiam zamiany domów z nimi. Mam tylko jedno dziecko, a mój mąż zmarł kilka lat temu. Wychowaliśmy go w kochającym domu i zapewniliśmy mu wszystko.
Nie ma ani jednego momentu w mojej pamięci, w którym priorytetem dla niej było coś innego niż jej własna przyjemność, komfort i korzyść. Moje uczucia i potrzeby zawsze były drugorzędne.
Minęło pięć lat od śmierci jej matki, a ona wciąż nie mogła zapomnieć wydarzeń z ich ostatniego spotkania. Jej matka siedziała w zużytym fotelu, z włosami związanymi w luźny kok. Ciemne kręgi pod oczami stały się stałym elementem jej wyglądu, do którego wszyscy się przyzwyczaili. Obok niej siedziała jej siostrzenica, która często ją odwiedzała i znała wszystkie jej dolegliwości.
Opieka nad chorym człowiekiem to trudne zadanie, zwłaszcza gdy ta osoba nie jest bliskim członkiem rodziny. Przez siedem długich lat opiekowałam się matką mojej synowej, kobietą, która była dla mnie praktycznie obcą osobą. Pomimo moich starań i poświęceń, nikt nigdy nie wyraził wdzięczności. Oto moja historia.
Myślałem, że moja emerytura, choć skromna, pozwoli mi żyć, jeśli nie w luksusie, to przynajmniej nie w biedzie. Zazdrościłem im również, mówiąc, że nie mogę
Kilka lat temu przekazali nam swoją starą, zrujnowaną chatkę. Powiedzieli, że jej nie potrzebują i nie będą nas odwiedzać. Teraz, gdy ją wyremontowaliśmy, chcą ją z powrotem.
Każdego roku rodzina mojego męża pojawia się nieproszona na jego urodzinach, a ja spędzam co najmniej dwa dni w kuchni, przygotowując dla nich jedzenie. Nigdy nie przynoszą prezentów i oczekują, że będą obsłużeni. W tym roku postanowiłam zmienić swoje podejście, ale sprawy nie poszły zgodnie z planem.
– Powiedziałam mu, że nie mogę okłamywać jego żony. Myślałam, że ma romans. Ale nie, powiedział, że był w szpitalu dziecięcym. Założyłam, że chodzi o nasze wnuki.
