Dwa lata temu, Ania i ja wzięliśmy ślub. Ania ma tylko swoją matkę, podczas gdy ja mam oboje rodziców i młodszą siostrę. Moja teściowa mieszka w dwupokojowym mieszkaniu, a napięcia narastają odkąd zaczęliśmy płacić czynsz.
Mój zięć to awanturnik. Ma talent do irytowania i denerwowania wszystkich wokół, nawet w błahych sprawach, jak brak grosza w reszcie od kasjera. Z powodu jego konfrontacyjnej natury, żaden pracodawca nie chce go zatrudniać na dłużej, i jest regularnie zwalniany. W ciągu ostatniego roku zmienił pracę pięć razy.
Moja najstarsza córka, Emilia, ma teraz 22 lata, a mój syn niedawno skończył 14. Emilia zawsze była piękną dziewczyną, a chłopcy zawsze za nią biegali. Ale teraz jest zaręczona z kimś w moim wieku i nie mogę się z tym pogodzić.
Nasze życie zawsze kręciło się wokół naszego syna. Mając go późno w życiu, robiliśmy wszystko, aby obdarzyć go miłością. Dorastając w rozbitej rodzinie, nigdy nie otrzymałam wystarczająco dużo czułości od mojej matki. Dlatego obiecałam sobie, że z Michałem będzie inaczej. Ciężko pracowaliśmy i rezygnowaliśmy z wakacji, aby zapewnić mu dobrobyt. Ale teraz wszystko się zmieniło i wierzę, że to wpływ mojej synowej.
Potrzebuję porady, jak poradzić sobie z konsekwencjami po odmowie rodzinnej wizyty i rozłączeniu się z mamą.
Na początku pracowała jako prywatna niania, udzielała korepetycji pierwszoklasistom i zabierała dzieci na zajęcia pozalekcyjne. Miała dobre dodatkowe dochody. Jej syn postanowił się ożenić i przeprowadził się z nową rodziną.
Są mężowie despotyczni, którzy krzyczą lub stają się nadmiernie dominujący. Są też pijacy lub lenie, którzy nic nie wnoszą do gospodarstwa domowego, ale przynajmniej niczego nie wymagają od swoich żon. Oba scenariusze są koszmarem dla kobiet. Ale mój przypadek jest inny; mam nowoczesnego, stylowego i inteligentnego skąpca, który myśli, że jest niemal doskonały.
Jej mąż, Marek, był w tym samym wieku co ona. Była już wcześniej zamężna i miała córkę, podczas gdy dla niego było to pierwsze małżeństwo. Kiedy zaczęli się spotykać, wszystko wydawało się idealne.
Przez ponad dwie dekady słyszałam to samo. Jestem wyczerpana. Dlaczego moja mama nie może odpuścić myśli, że coś jestem winna mojej siostrze?
Przyjęliśmy ją z otwartymi ramionami. Jej syn jest po prostu wspaniały. Spokojny, posłuszny, dobrze wychowany. Uwielbiamy spędzać z nim czas, obsypujemy go prezentami i troszczymy się o niego.
Przyjechałam, aby pomóc synowi i synowej, ale wydaje się, że nie chcą mnie tutaj. Co powinnam zrobić?
„Dwa razy w roku wysyłam mojemu najstarszemu wnukowi, który jest studentem, trochę pieniędzy. Wysyłam tę samą kwotę jego dwóm młodszym siostrom. Dziewczyny zawsze dzwonią, aby mi podziękować, podzielić się radością z prezentu i opowiedzieć, co kupiły lub planują kupić. Ale od mojego wnuka nie ma ani telefonu, ani listu, ani wiadomości,” żali się
