Każda wizyta u teściów zamienia się w weekend wypełniony obowiązkami, przez co jestem wyczerpany. Mimo że oczekuję na relaksujące weekendy, znajduję się w pułapce nieskończonych zadań narzucanych przez teściów. To cykl wizyt, którego się obawiam, ale nie mogę się z niego wydostać.
Barbara była żoną Jakuba przez prawie 25 lat, dzieląc z nim dwójkę dorosłych dzieci, a nawet wnuka. Dla świata zewnętrznego byli obrazem idealnej rodziny. Jednak Barbara nigdy naprawdę nie kochała Jakuba. Wyszła za mąż w wieku 19 lat, porwana przez jego wytrwałe zaloty, mimo że jej serce należało do kogoś innego. To historia decyzji, która obiecywała wolność, ale prowadziła do izolacji i żalu.
Wychowywana przez moją mamę, mój ojciec był tylko wspomnieniem po tym, jak zniknął, gdy miałam 9 lat. Teraz, po latach, prosi o ponowne wejście do mojego życia w najbardziej nieoczekiwany sposób.
Kiedy zdecydowałam się sprowadzić moją mamę, Jasminkę, by mieszkała ze mną, myślałam, że to dobry pomysł. Ale po miesiącu musiałam ją odwieźć z powrotem do jej małego rodzinnego miasteczka. Moi przyjaciele uważają, że jestem bezduszna, ale sytuacja była o wiele bardziej skomplikowana, niż mogli zrozumieć. Oto moja historia.
Jako samotna matka, wylałam serce i duszę w wychowanie mojego syna, Kacpra, po tym jak jego ojciec nas opuścił, gdy był jeszcze małym dzieckiem. Marzyłam o tym, by prowadził udane i szczęśliwe życie, wolne od trudności, z którymi się mierzyliśmy. Jednak, gdy Kacper ogłosił swoje plany małżeństwa z Julią, również samotną matką, ogarnęły mnie wątpliwości i sprzeciw, obawiając się, że podejmuje na siebie zbyt dużą odpowiedzialność. Moja historia to opowieść o żalu, ponieważ moja niezdolność do zaakceptowania ich związku doprowadziła do nieprzewidzianych konsekwencji.
To było zwyczajne popołudnie, kiedy odebrałam telefon od starej przyjaciółki, Marii, z pytaniem, czy mogłaby wpaść ze swoim synem. Mało wiedziałam, że ich wizyta zamieni mój spokojny dom w scenę chaosu, zostawiając mnie z obowiązkiem poniesienia konsekwencji. Oto historia, jak prosta wizyta zamieniła się w koszmar, z którego nie mogłam się obudzić.
Mam przyjaciółkę o imieniu Emilia. Jest nauczycielką z naturalnym urokiem – wysoka, z kobiecymi kształtami, zawsze uśmiechnięta. Wyszła za mąż będąc młoda, znalazła szczęście, a potem, niestety, rozwiodła się. Teraz jest singielką i otwarcie szuka partnera życiowego, mówiąc: „Chciałabym teraz kogoś poznać…” Pomimo jej pragnień i starań, coś dziwnego się dzieje.
