Nigdy nie było mowy o rodzicielskiej miłości, a co dopiero o odpowiedzialności. Najpierw wychowywali mnie dziadkowie, potem zatrudniono nianię. Chodziłem też do przedszkola. To moja historia.
Moja matka zawsze była kontrolującą postacią w moim życiu. Nie wobec wszystkich, nie. Tylko wobec swoich dzieci. Nasz ojciec miał dobrą pracę w przeszłości, ale to nie chroniło nas przed jej dominującą naturą.
Chcę zacząć od początku. Wychowywałam moją córkę sama. Lata temu mój mąż zostawił nas z problemami i długami. Wymagało to niesamowitego wysiłku, aby zarządzać wszystkim i wychować moją córkę. Jej ojciec, oczywiście, płacił alimenty, ale pieniądze nigdy nie wystarczały na pokrycie nawet podstawowych wydatków. Moja córka ma teraz 16 lat, a jej ojciec nagle się pojawił. Znalazł nas
Moja matka zawsze miała problem z szanowaniem granic. Doskonale zna swoje prawa, ale często ignoruje granice innych. Nigdy nie lubiła mojej żony, prawdopodobnie z zazdrości. Jestem jej ulubionym synem. Kilka tygodni temu moja żona urodziła naszą córkę. Moja matka chciała być obecna przy porodzie, ale moja żona
Pani Kowalska postanowiła odwiedzić swojego syna i synową, gdy podróżowała do miasta. Rzadko ich odwiedzała, ponieważ podróż zajmowała dużo czasu. Emilia przywitała ją radośnie, przytuliła i zaprosiła do kuchni. Mieszkanie było, jak zawsze, w nieładzie. Emilia nie była zbyt dobra w utrzymywaniu porządku. Pani Kowalska nadal nie mogła zrozumieć, jak jej syn, który kochał porządek, wybrał
Moja relacja z ojcem całkowicie się rozpadła, a ja desperacko pragnę pojednania. Mam stabilną rodzinę i dobre życie, ale rozłam z ojcem mnie prześladuje.
Pobraliśmy się trzy lata temu, a nasza córka ma teraz 18 miesięcy. Prawie nie rozmawiamy – mój mąż ma swoje życie, a ja swoje. Chociaż kiedyś byliśmy blisko, wszystko się drastycznie zmieniło.
Impulsywne decyzje nie są wyłącznie domeną kobiet; mężczyźni również je podejmują. W tej historii opowiadam o wyborze, który doprowadził do nieodwracalnych konsekwencji. Opuściłem swoją rodzinę dla innej kobiety, tylko po to, by zdać sobie sprawę, że to był poważny błąd. Teraz pozostał mi tylko żal i brak możliwości naprawienia tego, co zniszczyłem. Moi przyjaciele tego nie zrozumieją, a ja muszę samodzielnie zmierzyć się z tym ciężarem.
Mój brat i ja kiedyś byliśmy bardzo blisko. Chodziliśmy do tej samej szkoły i spędzaliśmy razem mnóstwo czasu. Ale teraz, nie jest już tylko moim bratem—jest obcym człowiekiem.
Moja córka ma 27 lat. Mój syn ma 31 lat. Kocham moje dzieci ponad wszystko na świecie i zawsze starałam się zapewnić im jedzenie, ubrania i wszystko, czego potrzebowali. Razem z mężem zapewniliśmy im dobrą edukację i staraliśmy się wychować ich na uczciwych ludzi. Nigdy nie krzyczeliśmy, nie zmuszaliśmy ich do nauki ani nie karaliśmy. Myślałam
Mój mąż i ja mamy małe dziecko i jesteśmy małżeństwem od sześciu lat. W tym czasie stawialiśmy czoła licznym wyzwaniom: problemom finansowym, kwestiom zaufania w naszym małżeństwie, bezrobociu i kryzysom zdrowia psychicznego. Ale udało nam się przez to wszystko przejść razem i byliśmy szczęśliwi aż do niedawna. Mój mąż jest jedynakiem, a jego ojciec, który mieszka poza miastem, postanowił się do nas wprowadzić. Mieszkamy w trzypokojowym mieszkaniu, które należy do mojego męża. Jednak
Mój najstarszy syn był moją dumą i radością. Kiedy się ożenił, zdałam sobie sprawę, że nie dogadam się z moją synową, ale starałam się trzymać z dala od ich spraw. Jednak sytuacja pogorszyła się.
