Dorastając, zawsze gdy pytałam o ojca, moja matka mówiła, że go nie mam. W zeszłym roku w końcu ujawniła prawdę na jego temat. Okazało się, że odszedł przed moim urodzeniem, ale niedawno zostawił mi mieszkanie w swoim testamencie. Teraz moja matka domaga się połowy tego mieszkania.
Kilka lat temu podarowali nam swoją zrujnowaną chatę, twierdząc, że już jej nie potrzebują i nie będą nas odwiedzać. Teraz, po tym jak ją odrestaurowałem, domagają się jej zwrotu.
Gdy rozłożyłam list i zaczęłam czytać, moja początkowa ciekawość zmieniła się w niedowierzanie. List był formalnym żądaniem alimentów na rodziców, wystosowanym przez prawnika. Stwierdzał, że moja matka, Halina, poszukuje wsparcia finansowego ze względu na swoje zaawansowane lata i pogarszające się zdrowie. Dokument szczegółowo opisywał potencjalne konsekwencje prawne, jeśli zdecydowałabym się zignorować prośbę.
Wydawało się, że to zwykły dzień, kiedy słońce delikatnie wschodziło, a ja, Joanna, 31-letnia pielęgniarka, przygotowywałam się do kolejnej zmiany w szpitalu. Nie wiedziałam jednak, że ten dzień przyniesie nieoczekiwane wydarzenia, które na zawsze zmienią bieg mojego życia.
Pewnego czasu odziedziczyłem stary dom po mojej cioci, położony w małym miasteczku około 80 kilometrów od Warszawy. Podróż tam była dość trudna, ponieważ miasteczko nie było bezpośrednio dostępne komunikacją publiczną, a jedynie przez kilka codziennych połączeń autobusowych. Oddalony od zgiełku życia miejskiego, podjąłem decyzję, która wkrótce wymknęła się spod kontroli.
