Jestem emerytką, a moja córka Ela zarzuca mi, że nie wspieram jej finansowo tak, jak robią to jej teściowie. Ta historia to zapis naszej bolesnej rozmowy, nieporozumień i prób zrozumienia siebie nawzajem. Opowiadam o tym, jak trudno jest być matką, która nie może dać wszystkiego, czego oczekuje dziecko.
Wracam do domu po ciężkim dniu w pracy i zastaję teściową w mojej kuchni, jakby to był jej własny dom. Z każdym kolejnym dniem narasta we mnie gniew i poczucie bezsilności, aż w końcu dochodzi do wybuchu, który zmienia wszystko. To opowieść o samotności, potrzebie akceptacji i granicach, które musiałam postawić, by odzyskać siebie.
Przez lata wierzyłam, że nie mogę uczestniczyć w firmowych imprezach męża, bo taką mają politykę. Okazało się, że to było kłamstwo, a prawda wyszła na jaw w najbardziej bolesny sposób. Ta historia to opowieść o zaufaniu, zdradzie i próbie zrozumienia, dlaczego najbliższa osoba potrafi tak bardzo zranić.
Zgodziłam się zostać pełnoetatową babcią dla moich wnuków, wierząc, że pomagam rodzinie. Po kilku miesiącach zorientowałam się, że moje dzieci traktują moją pomoc jak oczywistość, a ja sama zniknęłam gdzieś pomiędzy pieluchami, obiadem i szkolnymi zadaniami. W tej historii opowiadam o rozczarowaniu, samotności i walce o odzyskanie własnego życia.
