Wydawało się, że to była właściwa decyzja, znalezienie kogoś nowego. Nie jestem ani pierwszym, ani ostatnim, który podjął taką decyzję. Ale z czasem zrozumiałem, że to była najbardziej błędna decyzja w moim życiu.
Szukam porady, jak poradzić sobie z trudną sytuacją z teściową.
Jestem w trudnej sytuacji, ponieważ mój mąż, Larry, nie rozumie, dlaczego nie chcę dać mojej mamie kluczy do naszego domu. Potrzebuję porady, jak wyjaśnić mu moje powody.
Moja relacja z mamą była inna niż większość. Urodziłem się, gdy moi rodzice byli po czterdziestce, a ta różnica wieku odcisnęła swoje piętno. Przeprowadzenie jej do mnie wydawało się właściwym krokiem, ale szybko stało się decyzją, której żałowałem.
Ale problem polega na tym, że płacę opiekunce za jej pracę, więc co jestem winna mojej siostrze? Dlaczego miałabym poświęcać swoje dobro dla niej?
Mój ojciec zmarł, gdy miałam 16 lat, a mój brat 24. Przed śmiercią poprosił mojego brata, aby się mną zaopiekował. Po jego śmierci mój brat się oddalił. Teraz, po latach, chce się do mnie wprowadzić, a ja nie wiem, co robić.
Stojąc na stołku, próbuje je umyć, czasem upuszczając i tłukąc je, płacząc. Pocieszam ją, a potem ponownie myję talerze i kubki z powodu jakości pracy mojej asystentki.
Każdy grosz, bez względu na to, jak mały, może być ratunkiem w trudnych czasach. Młodzi ludzie często tego nie rozumieją, ale starsze pokolenie, które przeżyło trudniejsze czasy, zna wartość oszczędzania.
Na szczęście, przez całe swoje zawodowe życie udało mi się zaoszczędzić znaczną sumę pieniędzy. Podczas remontu naszego domu mieszkaliśmy w wynajmowanym mieszkaniu. Trzy miesiące później dowiedziałam się, że jestem w ciąży.
– Zarówno ja, jak i mój mąż pracujemy na pełen etat, mówi trzydziestoletnia Ewelina. – Zarabiamy średnią miesięczną pensję. Mamy własny samochód i niedawno spłaciliśmy kredyt hipoteczny na nasze dwupokojowe mieszkanie. Tymczasem, mamy
Moja mama nie pozwala mi żyć pełnią życia. Płacze przez telefon i bardzo się denerwuje, kiedy nie mogę spędzać z nią całego czasu. Mam dwadzieścia dziewięć lat, jestem mężatką od pięciu lat i mam dwoje dzieci. Naturalnie, większość czasu jestem bardzo zajęta. Moja córka nie chodzi jeszcze do przedszkola, ponieważ za każdym razem, gdy próbuję ją tam zaprowadzić
Wszyscy wiedzą, jak trudne jest opiekowanie się chorym człowiekiem. To niezwykle trudne zadanie, nawet jeśli chodzi o bliskiego członka rodziny. Opiekowałam się ojcem mojej synowej, Januszem, przez 8 lat. W zasadzie był dla mnie obcym człowiekiem. Nikt nigdy mi za to nie podziękował, i czuję się głęboko zraniona. Mam na imię Penelopa.
