Wychowywanie dziecka, zwłaszcza córki, oznacza dawanie jej wszystkiego, co najlepsze. Mój mąż i ja zdaliśmy sobie z tego sprawę niemal jednocześnie. Nasza córka, Emilia, urodziła się późno w naszym życiu i wiedziałam, że będzie naszym jedynym dzieckiem. Nawet leżąc w szpitalu w kruchym stanie, powtarzałam to samo: kup najlepsze pieluchy i
Nasz syn miał zaledwie cztery lata, gdy Ania powiedziała mi, że chce odejść. Coraz częściej się kłóciliśmy i walczyliśmy. – Dlaczego?
Nawet nie przyszła na urodziny ojca. Piszę to teraz, czując się całkowicie zdruzgotana po kolejnej kłótni z moją córką. Nie mogę tego dłużej znieść i muszę podzielić się swoją historią. Mój mąż rozumie, ale wielu naszych przyjaciół mówi: czego się spodziewałaś, twoja córka jest teraz mężatką i ma swoją rodzinę. To jej mąż narzuca jej swoją wolę – nasz znienawidzony zięć!
Nigdy nie myślałam, że mężczyzna może porzucić swoją rodzinę z małymi dziećmi. Nawet gdy uczucia między mężczyzną a kobietą gasną, ludzie zazwyczaj zostają razem, aby dziecko mogło dorastać w pełnej rodzinie. Po 10 latach małżeństwa przeszliśmy razem przez wiele. Zbudowaliśmy dom, a ja urodziłam dwoje pięknych dzieci. Zawsze marzyłam o dużej rodzinie, a Marek był zachwycony, gdy dowiedzieliśmy się, że spodziewamy się dziecka.
– „Cześć, Karolina. Jak leci? Coś nowego?”
Ciągle zadaję sobie pytanie, co jest ze mną nie tak? Niektóre kobiety w moim wieku zakładają własne firmy, inne podróżują po świecie, a jeszcze inne dbają o siebie.
Wiele młodych rodzin w Polsce jest zmuszonych wynajmować mieszkania, ponieważ nie każdy może szybko zaoszczędzić na własne lokum. Czasami rodzice pomagają. Ale moja sytuacja jest zupełnie inna. Chociaż moja mama i babcia mogłyby mi pomóc, odmawiają tego. Wyszłam za mąż za Kacpra w wieku 22 lat.
Moja matka uważa, że mój mąż to nieudacznik, ponieważ nie jest w stanie odpowiednio utrzymać naszej rodziny. Kiedy dzwoni, pyta z uśmieszkiem: „Więc, zjedliście już ostatni bochenek chleba, czy jeszcze coś zostało?” Czy ona nie zdaje sobie sprawy, że ledwo wiążemy koniec z końcem? Obecnie mój mąż jest jedynym pracującym w naszej rodzinie. Nasz syn, Jacek, ma autyzm i wymaga stałej opieki.
Zawsze staram się dobrze traktować moją teściową, ale wydaje się, że jej decyzje są napędzane własnym interesem. Niedawno skończyłam trzydzieści cztery lata, a nasze małżeństwo przechodzi trudne chwile.
Początkowo twierdził, że wziął sobie do serca rady naszej mamy i wszystko zrozumiał, więc wkrótce przedstawi jej swoją nową dziewczynę, z którą zamierza się ożenić. Ale dziewczyna okazała się być
Po ślubie, Gabriela i jej mąż Bartek osiedlili się w swoim nowym domu. Mieszkali tam szczęśliwie przez sześć lat, w trakcie których urodziły się im dwie córki. Życie w ich przestronnym, dwupiętrowym domu zmieniło się dramatycznie, gdy niespodziewani goście stali się stałymi mieszkańcami.
Intrygujący dylemat pojawia się, gdy moja matka prosi mnie o wsparcie finansowe dla dzieci mojej siostry, Nory, z którą nie utrzymuję kontaktu i prawdopodobnie nigdy nie będę. Ta prośba ujawnia stare rodzinne napięcia i nierozwiązane problemy.
