Pewnego wieczoru wracałem z pracy i zobaczyłem mojego sąsiada, Franka, siedzącego na ławce, z łzami płynącymi po twarzy. Średniego wieku mężczyzna patrzył przed siebie, nie mogąc ukryć swojego smutku—było jasne, że stało się coś strasznego. Podszedłem do niego i zapytałem, czy mogę jakoś pomóc, na co odpowiedział: „Nikt mi teraz nie pomoże, jest za późno…”