Mój ukochany mąż, Jan, zmarł tuż po swoich 40. urodzinach. Teraz, jako wdowa z dwójką małych dzieci, zmagam się z codziennością. Na domiar złego, jego rodzice ogłosili, że zamierzają wprowadzić się do naszego domu.
To nie jest wielka sprawa. Nie ma dramatu ani cenzury. Nawet jeśli masz czterdzieści lat. Możesz znaleźć pracę w każdej chwili. Nikomu nic nie jesteś winna.
Moja biologiczna matka już nie żyje, a teraz odeszła również kobieta, która pomogła mi odnaleźć się i poradzić sobie z życiem w Warszawie.
Może byłoby lepiej, gdyby nie było takiego napływu nieruchomości, ponieważ każdy dom przypominał mi o moich niedawno zmarłych rodzicach, bracie i babci. Moi rodzice byli rozwiedzeni.
Niedawno zmarł mój ojciec, a ja wyrzuciłem kobietę, z którą mieszkał przez ostatnie piętnaście lat, z jego domu. Moja rodzina uważa, że to, co zrobiłem, było bezduszne, ale ja widzę to inaczej. Gdyby to zależało ode mnie, już dawno byłaby na ulicy. Moja matka odeszła, gdy miałem dziesięć lat – miała raka. Mój ojciec okazał się być
Po stracie męża, Elżbieta znalazła ukojenie w słuchaniu jego głosu na lokalnym dworcu kolejowym, gdzie kiedyś pracował. Kiedy jego zapowiedzi zostały zastąpione, zwróciła się do stacji z prośbą o pomoc, mając nadzieję, że usłyszy go jeszcze raz.
Wszystko sprowadza się do rywalizacji. Potrzebują więcej uwagi od rodziców, droższych prezentów, miłości i czułości. A ponieważ w dzieciństwie wszyscy jesteśmy jeszcze egoistami, nie ma miejsca na ustępstwa.
