Byłam kochana, bo pomagałam wszystkim, nigdy się nie kłóciłam i zawsze się zgadzałam. Te cechy i nawyki, zakorzenione od dzieciństwa, towarzyszyły mi w dorosłości. Ale kiedy postanowiłam wyznaczyć granice, wszystko się zmieniło.
Zmagam się z ciągłymi porównaniami do mojej starszej siostry i czuję, że nigdy nie jestem wystarczająco dobra. Szukam porady, jak sobie z tym poradzić.
Od trzech miesięcy mój brat Mateusz doprowadza mnie do szału w sprawie naszej mamy. Po udarze cierpi na poważne zaburzenia poznawcze, zapomina wiele rzeczy, a opieka nad nią jest niezwykle trudna. W zasadzie zachowuje się jak małe dziecko, a ja nie mam ani siły, ani czasu na to. Najlepszym rozwiązaniem wydaje się znalezienie domu opieki, ale
Czasami zmiana nie jest możliwa. Weźmy na przykład mnie. Mam 70 lat i czuję się uwięziona w życiu, którego nigdy naprawdę nie przeżyłam dla siebie. Teraz walczę z głęboką depresją, ponieważ nigdy nie miałam okazji spełnić swoich marzeń.
Nie, pamięta nas, nie zostawia mieszkania otwartego i nie błąka się bez celu. Wydaje się być w porządku, ale przekonała się, że chcę zabrać jej pieniądze.
Na początku miałam wspaniałe relacje z moją teściową; bardzo o mnie dbała. Ale gdybym wiedziała, że taka troska może prowadzić do takich skutków, postąpiłabym inaczej.
Moja przyjaciółka Sandra przechodzi trudny okres i nie wiem, jak jej pomóc. Jakieś rady?
Każdego ranka, zamiast cieszyć się kawą, Naomi walczy ze swoją teściową. Wprowadziła się, by pomóc z dzieckiem. Przez miesiące Naomi starała się jej unikać, ale w końcu przyjechała bez zapowiedzi. I osiedliła się w jednym z pokoi. Od tego czasu umysł Naomii jest pochłonięty myślami: jak pozbyć się Róży? Ale jednocześnie musi zachowywać się w sposób, który nie
Jako jedyne dziecko, mogę śmiało powiedzieć, że wiem, co to znaczy doświadczać nadopiekuńczości rodziców. Od najmłodszych lat moi rodzice próbowali kontrolować każdy aspekt mojego życia. Moja mama zawsze była niespokojna i miała trudności z panowaniem nad emocjami. Mój tata był zupełnie inny, co często powodowało problemy. Miałam bardzo nietypowe dzieciństwo i młodość. W przedszkolu dopiero zaczynałam się rozwijać.
Moja matka zachowuje się bardziej jak dziecko niż dorosła osoba. Przypomina mi młodszą siostrę, a nie dojrzałą kobietę. Muszę poświęcać się i opiekować zarówno moją rodziną, jak i matką, ponieważ nie potrafi radzić sobie z własnymi problemami. Jest niedojrzałą osobą, która nigdy do niczego nie dąży. Wyszła za mąż i urodziła mnie zaraz po szkole średniej. Jednakże, moja
Opieka nad moją babcią jest trudna, a czasami czuję, że tracę kontrolę. Potrzebuję porady, jak sobie radzić bez poczucia winy.
Tata miał mnie jak najszybciej, aby zatrzymać moją mamę przy sobie. Ale ich małżeństwo rozpadło się po zaledwie 3 latach. Nadal nie wiem, czy to była moja wina.
