Jestem mężatką od 5 lat i niedawno urodziłam syna, Eryka. Kocham mojego męża bardzo, ale zawsze miałam trudne relacje z jego matką, Anną. To, co się wydarzyło podczas ich niespodziewanego spotkania, wprawiło mnie w osłupienie.
Moja przyjaciółka ma syna, Michała, który jest niesamowitą osobą. Świetnie radził sobie w szkole, ukończył studia i zaczął pracować. Na początku było ciężko, ale teraz jest zamożny, ma własny biznes, dom na przedmieściach i mieszkanie w centrum miasta – naprawdę wyjątkowy człowiek. Ale… zawsze jest jakieś ALE. Ożenił się z Sarą. Okropna kobieta z dysfunkcyjnej rodziny, ona jest
Moja ciocia zabrała chorą babcię do siebie, ale po czterech miesiącach dowiedzieliśmy się, że umieściła ją w domu opieki. Co powinniśmy zrobić?
Szczerze mówiąc, nie byłam tym zbytnio zmartwiona. Co mnie to obchodzi? Nie mieszkam z nią. Niech radzi sobie sama ze swoimi problemami. Teraz mój syn
Byłem zły, ponieważ kiedy byłem dzieckiem, mój ojciec opuścił moją matkę i mnie dla innej kobiety. Tak właśnie wierzyłem. Okazało się, że mieli syna, mojego przyrodniego brata.
Na początku Ania i jej mąż Michał wprowadzili się do nas. Mieliśmy przestronny i piękny dom z trzema sypialniami, który miał wystarczająco dużo miejsca dla nas wszystkich.
Pozostawiona sama w małej wiejskiej miejscowości, babcia kontynuowała swoje codzienne rutyny, dbając o ogród i utrzymując dom. Jej syn mieszkał w odległym mieście i rzadko ją odwiedzał, pozostawiając ją tęskniącą za towarzystwem wnuków.
Mam problem z tym, że mój partner wysyła dużą część swoich dochodów swojej mamie, która ma trudny charakter. Potrzebuję porady, jak sobie z tym poradzić.
Nalega, aby jej były mąż wspierał oboje dzieci równo. Czy nie przeszkadza jej, że zarabiam pieniądze na własne dziecko? Nie polegam na moim mężu we wszystkim!
Pewnego wieczoru wracałem z pracy, gdy zauważyłem mojego sąsiada siedzącego na werandzie, z łzami płynącymi po twarzy. Średniego wieku mężczyzna, wpatrywał się bezmyślnie w dal, nie mogąc ukryć swojego smutku. Było jasne, że coś się stało. Podszedłem do niego i zapytałem, czy mogę jakoś pomóc. Odpowiedział: „Nikt mi teraz nie pomoże, jest już za późno…”
„Nie zostaniesz bez dachu nad głową, dzieci zawsze będą przy tobie,” mówił mój ojczym, który był mężem mojej matki przez 25 lat. Ale kiedy zmarł, prawda okazała się zupełnie inna.
Wyszłam za mąż za mężczyznę starszego o dwadzieścia lat, gdy miałam zaledwie 25 lat. W tamtym czasie pracowałam jako asystentka w kancelarii prawnej, gdzie on był partnerem. Pomimo dezaprobaty mojej rodziny, posłuchałam swojego serca. Teraz, po latach, czuję się odizolowana i zmagam się z trudnościami.
