Potrzebuję Porady: Życie w Samotności w Wieku 67 Lat i Uczucie Zagubienia
Szukam porady, jak radzić sobie z życiem w samotności w wieku 67 lat, gdy moje dzieci nie chcą, żebym z nimi zamieszkała.
Szukam porady, jak radzić sobie z życiem w samotności w wieku 67 lat, gdy moje dzieci nie chcą, żebym z nimi zamieszkała.
– Staraliśmy się być stanowczy. Nie dawaliśmy jej wszystkiego od razu. Ale nie mogę powiedzieć, że ją źle traktowaliśmy; nie miała gorzej niż inni.
Jako matka, zawsze dążę do pokoju i harmonii wśród moich dzieci. Jeśli chcą spróbować dorosłego życia, niech próbują. Ale czasami droga do niezależności jest pełna nieoczekiwanych trudności.
Sara zamknęła książkę i uważnie nasłuchiwała, aby upewnić się, że się nie myli. Nie, to nie była pomyłka. Naczynia były zdecydowanie myte w kuchni. To zjawisko było rzadkością w jej domu.
Poznałam panią Kowalską przez moją ciocię. Pracowały razem. Chociaż straciły kontakt na przestrzeni lat, lubiłam od czasu do czasu rozmawiać z panią Kowalską. Wydawało się, że mamy podobne charaktery. Życie pani Kowalskiej nie było łatwe. W wieku trzydziestu pięciu lat urodziła drugiego syna, a zaledwie rok później jej ukochany mąż nagle zmarł. Została sama w małym dwupokojowym mieszkaniu z
Przypadkowo usłyszałam głos mojego męża na telefonie mojej przyjaciółki i teraz wariuję. Co powinnam zrobić?
– „Nigdy nie wyobrażałam sobie, że w wieku pięćdziesięciu dwóch lat stanę się pośmiewiskiem, i to wszystko przez mojego własnego syna,” żali się Anna swojej najlepszej przyjaciółce. „Pracujesz całe życie na dwa etaty, oszczędzasz każdy grosz, podejmujesz się każdej dodatkowej pracy, tylko po to, żeby twój syn miał więcej, a na końcu jesteś oskarżana o kradzież! To niewiarygodne…”
Zawsze zastanawiałam się nad rodzicami, którzy nie pomagają swoim dorosłym dzieciom, a zamiast tego oczekują pomocy od nich. Mój mąż i ja zawsze wspieraliśmy nasze dzieci. Najpierw zapewniliśmy naszej córce i synowi wyższe wykształcenie. Potem zorganizowaliśmy ich śluby. Nawet po założeniu przez nich własnych rodzin, często dostarczaliśmy im jedzenie i wszystko, czego potrzebowali. Ale jak się okazało,
Jej telefony kiedyś przynosiły radość, ale teraz przynoszą tylko prośby o pieniądze. Gdy tylko damy jej to, czego chce, znika, nie okazując troski o mnie ani o mojego męża.
Moja mama ciągle sprawia, że czuję się winna, bo nie mogę spędzać z nią całego czasu. Płacze przez telefon i jest bardzo zdenerwowana, gdy nie mogę być przy niej w każdej chwili. Mam 32 lata, jestem mężatką od sześciu lat i mam dwójkę dzieci. Naturalnie, jestem bardzo zajęta przez większość czasu. Moje najmłodsze dziecko nie chodzi jeszcze do przedszkola, a moje życie to wir obowiązków.
Mój syn Artur wziął ślub za granicą, nie mówiąc nam o tym ani nie zapraszając nas na wesele. Twierdzi, że nie chciał psuć nam nastroju. Co powinnam zrobić?
Jego imię to Jan. Ciężko pracuje i dobrze zarabia. Czuję się świetnie w jego towarzystwie! Zaproponował, żebyśmy zamieszkali razem. Ale co z moim tatą? No wiesz