Mój pierwszy mąż, Janek, był radosnym i beztroskim człowiekiem. Spędzanie z nim czasu było przyjemnością; był świetną osobą i dobrze zarabiał. Ogólnie rzecz biorąc, był energicznym człowiekiem, z którym można było wyruszyć w podróż dookoła świata. Gdyby nie jeden problem. Była nim jego matka. Niezależnie od tego, gdzie byliśmy i w jakiej sytuacji się znajdowaliśmy
Przyzwyczaiła się, że wszystko w moim życiu kręci się wokół niej. Zawsze tak było. Poświęciłam się jej od momentu, gdy była małą dziewczynką. Dlatego nie może tego zrozumieć.
„Siostra mojego męża zjawiła się u naszych drzwi z płaczącym dzieckiem, twierdząc, że nie ma gdzie indziej pójść i powinna być prawowitą właścicielką przestronnego domu babci. To historia rodzinnego konfliktu, desperacji i złożoności dziedziczenia.”
To nie dlatego, że odeszli z tego świata, ale dlatego, że porzucili swoje obowiązki. Mój były mąż nigdy niczego nie obiecywał, więc nie mam do niego pretensji. Ale jego matka
Wiedziałam, że ma swoje zdanie, ale nigdy nie przypuszczałam, że posunie się tak daleko. Co się stało? Zażądała wynagrodzenia za opiekę nad własną wnuczką.
Emilia i jej mąż pobrali się podczas ostatniego roku studiów. Znali się od liceum, a ich miłość przetrwała próbę czasu. W wieku 22 lat zostali rodzicami.
Mój brat i ja kiedyś byliśmy bardzo blisko. Chodziliśmy do tej samej szkoły i spędzaliśmy razem mnóstwo czasu. Ale teraz, nie jest już tylko moim bratem—jest obcym człowiekiem.
Nie chcę mówić, że mój mąż jest maminsynkiem, ale z każdym dniem coraz bardziej się o tym przekonuję. Chodzi o to, że Janek po prostu uwielbia swoją matkę. Rozwiązuje wszystkie jej problemy, aby tylko nie była zestresowana lub przepracowana. Kilka lat temu zmarł ojciec Janka, a teraz mój mąż zajmuje się wszystkimi naprawami w jej domu. Jeśli coś się zepsuje
„Co w tym złego? Przecież mamy wspólne dziecko!” odpowiedziałam. Nie ma w tym nic złego. Co więcej, rozstałam się z moim pierwszym mężem.
Moja córka ma 27 lat. Mój syn ma 31 lat. Kocham moje dzieci ponad wszystko na świecie i zawsze starałam się zapewnić im jedzenie, ubrania i wszystko, czego potrzebowali. Razem z mężem zapewniliśmy im dobrą edukację i staraliśmy się wychować ich na uczciwych ludzi. Nigdy nie krzyczeliśmy, nie zmuszaliśmy ich do nauki ani nie karaliśmy. Myślałam
Mój mąż i ja mamy małe dziecko i jesteśmy małżeństwem od sześciu lat. W tym czasie stawialiśmy czoła licznym wyzwaniom: problemom finansowym, kwestiom zaufania w naszym małżeństwie, bezrobociu i kryzysom zdrowia psychicznego. Ale udało nam się przez to wszystko przejść razem i byliśmy szczęśliwi aż do niedawna. Mój mąż jest jedynakiem, a jego ojciec, który mieszka poza miastem, postanowił się do nas wprowadzić. Mieszkamy w trzypokojowym mieszkaniu, które należy do mojego męża. Jednak
Mój najstarszy syn był moją dumą i radością. Kiedy się ożenił, zdałam sobie sprawę, że nie dogadam się z moją synową, ale starałam się trzymać z dala od ich spraw. Jednak sytuacja pogorszyła się.
