Pani Małgorzata jest na emeryturze od lat. Patrzy przez okno, zastanawiając się, co teraz robią jej dorosłe córki i syn. Czy przyjdą złożyć jej życzenia urodzinowe? Może chociaż zadzwonią? Nie wydaje się, żeby chcieli spędzać wolny czas ze swoją starszą matką. „Pamiętam, kiedy mój mąż zostawił mnie z trójką dzieci. Nie chciał…”
Zmagam się z uczuciem bycia niepotrzebną dla moich dorosłych dzieci. Szukam rady i wsparcia od osób, które przez to przeszły.
Są już dorosłe, a ja nie mogę się doczekać wnuków, choć rozumiem, że najpierw powinny założyć rodzinę. Ale w dzisiejszym świecie modne jest życie na własną rękę.
Czy dorosłe dzieci powinny mieszkać blisko swoich rodziców? Niedawna rozmowa z moją mamą skłoniła mnie do głębokich przemyśleń na ten temat. Wierzę, że nie jestem jedyną osobą, która zmaga się z tym dylematem. Rozmawiałyśmy o tym, jak szybko dzieci dorastają. Jeszcze wczoraj odprowadzałam moją córkę na pierwszy dzień szkoły, a dziś kończy szkołę i przygotowuje się do wyprowadzki. To słodko-gorzki moment, który skłonił mnie do refleksji nad wyborami, jakie podejmujemy jako rodziny.
Od najmłodszych lat przyzwyczajają się do tego, że wszystko jest im podane na tacy. Ale kiedy przychodzi czas zmierzyć się z prawdziwym światem, na horyzoncie pojawia się góra wyzwań.
Jestem wyczerpana robieniem wszystkiego sama – moje dorosłe dzieci nawet mnie nie zauważają. Ostrzegałam ich: albo mi pomogą, albo sprzedam cały majątek i zapłacę za pobyt w domu opieki. Mój mąż i ja poświęciliśmy nasze życie dzieciom. Wychowaliśmy syna i córkę, dając im wszystko, na co nas było stać. Teraz nawet nie dzwonią.
Jestem wyczerpana robieniem wszystkiego sama – moje dorosłe dzieci nawet mnie nie zauważają. Ostrzegałam ich: albo mi pomogą, albo sprzedam cały majątek i zapłacę za pobyt w domu opieki. Mój mąż i ja poświęciliśmy nasze życie dzieciom. Wychowaliśmy syna i córkę, dając im wszystko, na co nas było stać. Teraz nawet nie dzwonią.
