Dwa lata temu podjęliśmy z mężem decyzję, której teraz bardzo żałujemy. Wszystko zaczęło się, gdy mąż dostał awans, a ja, kierując się intuicją, zasugerowałam wzięcie kredytu hipotecznego. Przez długi czas, jeszcze przed narodzinami naszych dwóch dzieci, z których najstarsze właśnie skończyło 15 lat, wynajmowaliśmy mieszkanie. Teraz zmagamy się z konsekwencjami tej decyzji.
Mój brat postanowił, że dom naszego ojca będzie jego. Naciska na mnie, abym wziął tatę do siebie, żeby mógł mieć dom dla siebie. Nie chcę tego, ale sytuacja wymyka się spod kontroli.
Mój plan na spokojny dzień wolny legł w gruzach, gdy niespodziewanie zadzwonił dzwonek do drzwi. Na progu stały trzy osoby: mężczyzna i kobieta w średnim wieku oraz młoda dziewczyna.
Przed naszym ślubem z mężem długo zastanawialiśmy się, gdzie zamieszkamy. Moi rodzice mają mały, dwupokojowy dom, podczas gdy jego matka posiada przestronny, trzypokojowy dom. Rozważaliśmy również wynajęcie własnego mieszkania. Najbardziej praktyczne wydawało się zamieszkanie z jego matką. „To jest też twój dom,” powiedziała, „więc możesz tu mieszkać.” Jednak rzeczywistość okazała się inna.
– Co za idealny tata! – Posłuchajcie! W korytarzu stała walizka. Byłam zaskoczona, myśląc, że może mój mąż wyjeżdża w podróż służbową. Wziął dziecko, położył je, a potem
– Na pierwszej randce zapytaj faceta o jego byłą. Kluczowe jest, aby mu nie przerywać, tylko słuchać! Uwierz mi, szybko zrozumiesz, kim naprawdę jest.
Trzy lata temu wzięliśmy ślub, a nasza córka ma teraz 18 miesięcy. Prawie ze sobą nie rozmawiamy – mój mąż ma swoje życie, a ja swoje. Kiedyś byliśmy blisko, ale wszystko się zmieniło.
Byłem zły, bo kiedy byłem dzieckiem, mój ojciec opuścił moją matkę i mnie dla innej kobiety. Tak myślałem. Okazało się, że mieli syna, mojego przyrodniego brata.
Czasami ludzie decydują się na późne małżeństwo, by poczuć się młodziej. Nie wiem, czy to jest powód mojego taty. Ale ja już podjęłam decyzję.
Nie jestem mściwą osobą, co jest zaskakujące, biorąc pod uwagę świat, w którym żyjemy. Było słoneczne sobotnie popołudnie, a ja cieszyłam się spokojnym spacerem po naszym ogrodzie, chłonąc piękno wokół mnie i oddychając świeżym powietrzem. Nagle zauważyłam kobietę w okularach przeciwsłonecznych machającą do mnie. Gdy podeszłam bliżej, zdałam sobie sprawę, że to moja szwagierka, Marysia. To, co wydarzyło się potem, przywołało bolesne wspomnienia, które myślałam, że dawno pogrzebałam.
Kiedy szef niecierpliwie spoglądał na zegarek, zastanawiałam się, dlaczego mama nie pomogła mi w tej trudnej chwili. Czy była chora? Nie… Sarah i jej syn byli dla niej najważniejsi, ale coś się zmieniło.
Nie możemy cofnąć czasu, więc nie ma sensu żałować przeszłości. Nawet jeśli tkwisz w nieszczęśliwym małżeństwie i wylewasz łzy, wciąż możesz zmienić swoją przyszłość.
