Dorastając, często kłóciłem się z bratem. Jest o trzy lata młodszy ode mnie, a nasz ojciec prawie zawsze stawał po jego stronie. Zwłaszcza tata. W szkole było trochę łatwiej: nie było rodziców, a inne dzieci rozumiały mnie i często krytykowały Janka za jego arogancję i samouwielbienie. Nie było dnia, żeby nie drwił z moich zainteresowań i wyborów.
Dorastając, często kłóciłem się z bratem. Jest ode mnie trzy lata młodszy, a nasz tata prawie zawsze stawał po jego stronie. Zwłaszcza w kwestii sporów. Szkoła była dla mnie pewnym schronieniem; nie było tam rodziców, którzy by się wtrącali, a moi przyjaciele mnie rozumieli. Często krytykowali Janka za jego arogancję i samouwielbienie. Nie było dnia, żeby nie drwił z moich zainteresowań i wyborów.
Gdy Robert wyciągnął ręce po uścisk, mała Kasia stała cicho w kącie, z mocno zaciśniętymi ustami — jej babcia, jak zwykle, nie przyniosła dla niej niczego. Napięcie narastało, ale nikt nie spodziewał się tak ostrych słów, jakie padły tego dnia.
Mam 9-letnią córkę, Zosię, z mojego pierwszego małżeństwa, oraz małego syna, Janka, z moim obecnym mężem. W miarę jak Janek dorasta w domu pełnym krewnych ze strony mojego męża, utrzymuje się niepokojąca tradycja: „W naszym domu Janek dostaje wszystko, co najlepsze.”
Grażyna była niezwykłą kobietą. Była atrakcyjna, zadbana i zawsze miała stylową fryzurę. Jednak miała trudny charakter. Jej głos był głośny, nie była zbyt uprzejma i często plotkowała o ludziach wokół siebie. Nie przeszkadzało jej to robić nawet w ich obecności. Jak ludzie się czuli, nie obchodziło jej zbytnio. Często mówiła o problemach w swoim życiu.
Wierzę, że matka powinna kochać swoje dzieci jednakowo. Jak to możliwe, że matka kocha jedno dziecko, a odpycha drugie? Okazuje się, że to możliwe. Moja własna córka jest najlepszym tego przykładem. Moja Karolina to duma kobieta, która umawiała się tylko z chłopcami z dobrych rodzin. Wybrała męża, który był sportowcem. Kamil studiował na
Wierzę, że matka powinna kochać swoje dzieci jednakowo. Jak to możliwe, że matka może kochać jedno dziecko, a odpychać drugie? Okazuje się, że jest to możliwe. Moja własna córka jest tego najlepszym przykładem. Moja Karolina to dumna kobieta, która umawiała się tylko z chłopcami z dobrych rodzin. Wybrała męża, który był sportowcem. Kamil studiował na
Jest cztery lata młodszy ode mnie, więc nasi rodzice zawsze wydawali się go faworyzować. Zwłaszcza tata. W szkole było trochę łatwiej: przynajmniej tam nie musiałam walczyć o uwagę.
Moja teściowa, Anna, wydawała się szybko starzeć, gdy skończyła 55 lat. Twierdziła, że jest zbyt zmęczona, aby pomóc przy naszym noworodku, ale kiedy jej córka Natalia urodziła dziecko, nagle znalazła źródło energii. Kiedy mój mąż Wiktor zdał sobie sprawę z tej różnicy, poczuliśmy się zranieni i zdezorientowani.
Grażyna była niezwykłą kobietą. Była atrakcyjna, zadbana i zawsze miała stylową fryzurę. Jednak miała trudny charakter. Jej głos był głośny, nie była zbyt uprzejma i często plotkowała o ludziach wokół siebie. Nie przeszkadzało jej to nawet w ich obecności. Jak ludzie się czuli, nie obchodziło jej zbytnio. Często mówiła o problemach w swoim życiu.
Mam 9-letnią córkę, Zosię, z pierwszego małżeństwa, oraz młodszego syna, Janka, z obecnym mężem. W miarę jak Janek dorasta w domu pełnym krewnych ze strony mojego męża, utrzymuje się niepokojąca tradycja: „W naszym domu Janek dostaje wszystko, co najlepsze.”
„Kupili mieszkanie dla Aleksandra i oficjalnie przepisali je na jego nazwisko, ale dla mnie nie robią tego samego,” narzekał Jacek swojemu przyjacielowi. Sytuacja rozwija się, gdy dynamika rodzinna i oczekiwania prowadzą do rozczarowania i nierozwiązanych uczuć.
