Moje życie rozpadło się w jednej chwili – wtedy, gdy usłyszałam, że mama nie żyje, a ojciec zniknął bez śladu. Przez lata próbowałam poskładać rodzinę, walcząc z własnymi demonami i tajemnicami, które wyszły na jaw dopiero po śmierci babci. Dziś, patrząc na własną córkę, pytam siebie: czy można naprawić to, co zostało złamane przez pokolenia?
Opowiadam o tym, jak po pięćdziesiątce odważyłam się na nowy początek. Spotkanie z dawnym kolegą wywróciło mój świat do góry nogami i zmusiło mnie do konfrontacji z rodziną oraz własnymi lękami. To historia o odwadze, miłości i poszukiwaniu siebie na nowo.
Moje życie to nieustanna walka o akceptację – najpierw w domu, potem wśród obcych. Gdy pojawił się w moim życiu Michał z synem, musiałam zmierzyć się z własnymi lękami i cudzymi oczekiwaniami. Czy można pokochać kogoś, kto nigdy nie przestał być dla siebie obcy?
Mam na imię Kuba i w wieku siedmiu lat usłyszałem diagnozę, która zmieniła życie całej mojej rodziny. Przeszedłem przez ból, strach i samotność, ale to właśnie wtedy odkryłem w sobie siłę, o której nie miałem pojęcia. Dziś chcę opowiedzieć Wam, jak pewnego wieczoru, podczas rodzinnego spotkania, odważyłem się zaśpiewać piosenkę, która poruszyła serca wszystkich obecnych.
Przez wiele miesięcy siedziałem przy tym samym stoliku w małej kawiarni w Gdańsku, obserwując kobietę, którą uważałem za swoją biologiczną matkę. Strach przed zburzeniem jej życia powstrzymywał mnie przed ujawnieniem prawdy, aż pewnego deszczowego popołudnia zebrałem się na odwagę i powiedziałem jej, kim jestem. To, co wydarzyło się potem, zmieniło nas oboje na zawsze, zmuszając do konfrontacji z bólem przeszłości i poszukiwania przebaczenia oraz poczucia przynależności.
