Trudno jest mi porozumieć się z moim synem. W dzieciństwie wszystko było w porządku. Ale jako nastolatek, Jakub zaczął zadawać się z niewłaściwym towarzystwem. Stracił zaufanie zarówno do mnie, jak i do swojego ojca. Udało nam się wyciągnąć go z tego środowiska, ale nigdy nie był już taki sam. Nie chciał się uczyć ani iść na studia. Ogólnie rzecz biorąc, sytuacja tylko się pogarszała.
Siostra Sary, Emilia, zadzwoniła na początku października, pytając, czy ona i jej dziecko mogą na jakiś czas zamieszkać w mieszkaniu Sary. Syn Emilii potrzebował badań medycznych, które były dostępne tylko w specjalistycznych klinikach w mieście. Nie było jasne, ile to potrwa, a Emilia, pochodząca z małego miasteczka, nie mogła sobie pozwolić na wynajem mieszkania. Zwróciła się do swojej siostry o pomoc.
Zawsze byłam wsparciem dla mojej teściowej, załatwiając jej sprawy i wożąc ją, gdzie tylko potrzebowała. Ona i mój mąż uzgodnili, że zostawi po jednym domu każdemu ze swoich synów. Ale sprawy przybrały niespodziewany obrót.
Mam na imię Andrzej. Bardzo cenię swoją rodzinę, ponieważ mój ojciec zawsze uczył mnie, że nic nie jest ważniejsze niż rodzina. Był dla mnie wzorem do naśladowania, wspierając naszą całą rodzinę, a nawet dalszych krewnych, zarówno finansowo, jak i emocjonalnie. Niestety, zmarł, ale jego nauki pozostały ze mną. Od najmłodszych lat starałem się
Jestem w trudnej sytuacji z moim synem, Bruce’em. Chce, aby jego dziewczyna się wprowadziła, ale nie czuję się z tym komfortowo. Potrzebuję rady!
Od najmłodszych lat Ema miała wszystko, czego mogła zapragnąć, co budziło zazdrość jej przyjaciół. Tylko jej koleżanka z klasy, Sara, kiedyś powiedziała: „Nie zazdroszczę ci. Z takimi rodzicami życie musi być nie do zniesienia! Kontrolują każdy twój ruch, decydują o wszystkim za ciebie i mówią ci, jak masz żyć.” Rzeczywiście, życie Emy było dalekie od łatwego. Nie miała żadnej swobody wyboru, nawet w
Podeszła do drzwi, próbowała wejść do domu, ale Babcia je zamknęła. Mama dzwoniła, pukała, ale nikt nie odpowiadał. Rozważała wezwanie służb ratunkowych, aby otworzyły drzwi.
Moja mama zawsze uczyła mnie samodzielności i myślenia o przyszłości niezależnie. Dlatego zawsze żyłam z przekonaniem, że wszystko na tym świecie jest niepewne i trzeba być przygotowanym na wszystko.
– „Nigdy nie wyobrażałam sobie, że w wieku pięćdziesięciu dwóch lat stanę się pośmiewiskiem, i to wszystko przez mojego własnego syna,” żali się Anna swojej najlepszej przyjaciółce. „Pracujesz całe życie na dwa etaty, oszczędzasz każdy grosz, podejmujesz się każdej dodatkowej pracy, tylko po to, żeby twój syn miał więcej, a na końcu jesteś oskarżana o kradzież! To niewiarygodne…”
Zawsze zastanawiałam się nad rodzicami, którzy nie pomagają swoim dorosłym dzieciom, a zamiast tego oczekują pomocy od nich. Mój mąż i ja zawsze wspieraliśmy nasze dzieci. Najpierw zapewniliśmy naszej córce i synowi wyższe wykształcenie. Potem zorganizowaliśmy ich śluby. Nawet po założeniu przez nich własnych rodzin, często dostarczaliśmy im jedzenie i wszystko, czego potrzebowali. Ale jak się okazało,
Mój syn Artur wziął ślub za granicą, nie mówiąc nam o tym ani nie zapraszając nas na wesele. Twierdzi, że nie chciał psuć nam nastroju. Co powinnam zrobić?
Niedawno zdałem sobie sprawę, że lepiej trzymać dystans od niektórych krewnych. Doszedłem do tego wniosku w wieku trzydziestu lat. Wydaje mi się, że mój brat wybrał niewłaściwą kobietę na żonę. Niestety, takie rzeczy się zdarzają. W końcu nie mogłem wybrać mu żony. Próbowałem zaakceptować jego wybór i utrzymać normalne relacje, ale sytuacja się pogorszyła.
