Emma nigdy nie przepadała za swoją synową, Karoliną, ale ponieważ jej syn, Bartek, ją kochał, z niechęcią zaakceptowała ją w rodzinie. Jednak cierpliwość Emmy zaczyna się wyczerpywać, gdy napięcia wokół domowych zasad narastają, prowadząc do niespodziewanego i smutnego rozwiązania.
Szukam porady, jak poradzić sobie z trudną sytuacją z teściową.
Ale problem polega na tym, że płacę opiekunce za jej pracę, więc co jestem winna mojej siostrze? Dlaczego miałabym poświęcać swoje dobro dla niej?
Miesiąc temu zostałem ojcem. Byłem w siódmym niebie, zwłaszcza że nasza długo wyczekiwana córka, Zosia, w końcu się pojawiła. Z jakiegoś powodu bardzo chciałem, aby moja mama była pierwszą osobą, która ją pozna.
Zdradzona przez męża, Magdalena przelała całą swoją miłość na syna, Jakuba. Zrezygnowała z życia osobistego i żyła tylko dla niego. Ale pewnego dnia wszystko się zmieniło.
Od trzech miesięcy mój brat Mateusz doprowadza mnie do szału w sprawie naszej mamy. Po udarze cierpi na poważne zaburzenia poznawcze, zapomina wiele rzeczy, a opieka nad nią jest niezwykle trudna. W zasadzie zachowuje się jak małe dziecko, a ja nie mam ani siły, ani czasu na to. Najlepszym rozwiązaniem wydaje się znalezienie domu opieki, ale
Teraz nie ma gdzie mieszkać! Przyszedł do mnie i powiedział: „Cześć, córko, kiedyś cię wspierałem, więc musisz mnie wpuścić do swojego domu, przynajmniej ze względu na miłość, jaką miałem do twojej matki!” – opowiada Ela. Nie wpuściła go, więc postanowił pójść do sądu, aby domagać się swojej części spadku. Ela ma już 45 lat.
Jestem w ósmym miesiącu ciąży i potrzebuję spokoju, ale moja teściowa odmawia opuszczenia naszego domu. Jak sobie z tym poradzić?
Chodzi o to, że po prostu chciałam mieć wnuki! Co więcej—żądałam wnuków! Ale teraz, nie mogę nawet zobaczyć własnego dziecka… Urodziłam syna.
W rezultacie, mój syn teraz postrzega mnie i mojego męża jako „biednych” i ciągle domaga się nowych prezentów od swojej babci. Nasza rodzina ma trójkę dzieci —
Czy życie osobiste jest ważniejsze w tym wieku? – „Mamo, czy możemy zatrzymać się u Ciebie na jakiś czas z dziećmi?” – Zuzanna usiadła na kanapie, błagając. Jej twarz była kwaśna, jakby połknęła całego cytryna. – „A dlaczego mielibyście zatrzymać się u mnie?” – Hanna nawet nie spojrzała na swoją córkę. Zerknęła na swoje odbicie w lustrze, nałożyła krem na twarz i delikatnie poklepała podbródek.
Wszystko sprowadza się do rywalizacji. Potrzebują więcej uwagi od rodziców, droższych prezentów, miłości i czułości. A ponieważ w dzieciństwie wszyscy jesteśmy jeszcze egoistami, nie ma miejsca na ustępstwa.
