Nawet rozważaliśmy IVF, ponieważ po prostu się nie udawało. Ale półtora roku później urodziła się nasza córka. W końcu poczułam ulgę—zrealizowałam swoje główne zadanie!
Cała moja rodzina zaczęła naciskać, bym sprzedał dom. Znaleźli nawet powody. Mówili, że jest niezamieszkalny, za daleko od miasta i nie wart zachodu.
Jestem w trudnej sytuacji. Moja rodzina czeka, aż umrę, żeby przejąć moje mieszkanie. Podjęłam pewne kroki, ale potrzebuję porady, co robić dalej.
Z ciężkim sercem, Jerzy i Nora przyznają, że widzieli swojego wnuka tylko raz, zaraz po jego narodzinach. Od tego czasu ich synowa, Elżbieta, trzyma ich na dystans, co pozostawia ich zrozpaczonych i zdezorientowanych.
Szukam porady, jak poradzić sobie z sytuacją, w której nasza córka prosi nas o wyprowadzkę z naszego własnego domu.
Nie myśl, że tylko dlatego, że jestem starszą kobietą, nie znam się na komputerach. Nie spędzam dni siedząc na ławce przed blokiem ani jeżdżąc autobusami o świcie.
Mój mąż uważa, że nie radzę sobie jako mama i chce, żebym oddała nasze dziecko. Potrzebuję porady, co robić.
Moja siostra Wiktoria powiedziała nam, żebyśmy dali jej spokój i że będzie mieć tyle dzieci, ile zechce. Zażądała, abyśmy trzymali się z dala od jej życia. To jest nasza historia.
Szukam porady, jak poradzić sobie w sytuacji, gdy moja synowa skrytykowała moje metody opieki nad dzieckiem po tym, jak przez dwa tygodnie opiekowałam się moim wnukiem.
Do tej pory mój syn Albert mieszkał w moim domu, podczas gdy jego żona Zosia dzieliła wynajmowane mieszkanie z przyjaciółką. Kiedy zaczęli rozmawiać o małżeństwie, postanowili zamieszkać razem.
Leszek wyglądał na przygnębionego, więc zapytałam go o zdrowie i co go trapi. Machnął ręką z rezygnacją i powiedział: „Pewnie już niedługo będę cię tu męczył, kręcąc się po okolicy.”
– „Powiedziałam mu, że nikt nie myśli o mnie ani o naszym dziecku. Na pewno nie ona. Po prostu trzyma się go i oczekuje, że my zajmiemy się wszystkim.”
