Nie mogę zrozumieć, co się dzieje z moją mamą. Prosi mnie, aby moja córka została u niej na noc – nie ma problemu. Ale kiedy moja córka jest u niej, mama zaczyna narzekać i złościć się, że córka jej nie słucha. Jeśli nie pozwolę córce iść, mama płacze, że czuje się samotna i opuszczona.
Mój narzeczony, Bartek, jest rozdarty między wspieraniem mnie a swojej matki. Wszystkie nasze kłótnie teraz kręcą się wokół wesela… i jestem zdeterminowana, by je odwołać.
Zawsze miałam napięte relacje z Wiktorią. Ale teraz, przeniosła to na zupełnie nowy poziom. Bartek i ja poznaliśmy się na studiach. Zaczęliśmy się spotykać. Potem zdaliśmy sobie sprawę
Zosia nalega, abym dała im jeden z moich domów, ponieważ dali mi wnuczkę. W rzeczywistości posiadam dwa domy. Mieszkam w jednym z nich.
Nawet rozważaliśmy IVF, ponieważ po prostu się nie udawało. Ale półtora roku później urodziła się nasza córka. W końcu poczułam ulgę—zrealizowałam swoje główne zadanie!
Cała moja rodzina zaczęła naciskać, bym sprzedał dom. Znaleźli nawet powody. Mówili, że jest niezamieszkalny, za daleko od miasta i nie wart zachodu.
Jestem w trudnej sytuacji. Moja rodzina czeka, aż umrę, żeby przejąć moje mieszkanie. Podjęłam pewne kroki, ale potrzebuję porady, co robić dalej.
Z ciężkim sercem, Jerzy i Nora przyznają, że widzieli swojego wnuka tylko raz, zaraz po jego narodzinach. Od tego czasu ich synowa, Elżbieta, trzyma ich na dystans, co pozostawia ich zrozpaczonych i zdezorientowanych.
Szukam porady, jak poradzić sobie z sytuacją, w której nasza córka prosi nas o wyprowadzkę z naszego własnego domu.
Nie myśl, że tylko dlatego, że jestem starszą kobietą, nie znam się na komputerach. Nie spędzam dni siedząc na ławce przed blokiem ani jeżdżąc autobusami o świcie.
Mój mąż uważa, że nie radzę sobie jako mama i chce, żebym oddała nasze dziecko. Potrzebuję porady, co robić.
Moja siostra Wiktoria powiedziała nam, żebyśmy dali jej spokój i że będzie mieć tyle dzieci, ile zechce. Zażądała, abyśmy trzymali się z dala od jej życia. To jest nasza historia.
