Myślałam, że po niemal trzydziestu latach małżeństwa znam Jana na wylot. Jego 60. urodziny miały być świętem rodziny, a okazały się początkiem końca wszystkiego, co znałam. W jeden wieczór odkryłam, że przez 16 lat żył podwójnym życiem – z drugą kobietą i synem.
Opowiadam o tym, jak zdrada mojego męża rozbiła naszą rodzinę i odebrała mi poczucie bezpieczeństwa. Dzięki modlitwie i wsparciu Kościoła nauczyłam się przebaczać, choć nie było to łatwe. Moja historia to świadectwo, że nawet w największym bólu można odnaleźć spokój i nowy sens życia.
Zawsze myślałam, że życie w mieście to spełnienie moich marzeń. Mój mąż Bartek nagle zapragnął rzucić wszystko i zamieszkać na wsi, co wywróciło nasz świat do góry nogami. Czy powinnam poświęcić własne plany dla jego kaprysów?
Opowiadam o najtrudniejszym momencie mojego życia, kiedy zdrada męża rozbiła naszą rodzinę. To modlitwa i wiara pomogły mi podjąć decyzję, która odmieniła nasze losy. Dziś wiem, że nawet w największym bólu można odnaleźć nadzieję i siłę do przebaczenia.
Wszystko zaczęło się od zwykłego zaproszenia na spacer po pracy. Moje życie, pełne rutyny i samotności, nagle nabrało nowych barw. Ta historia to opowieść o odkrywaniu siebie, rodzinnych konfliktach i odwadze, by spojrzeć prawdzie w oczy.
W jednej chwili moje życie wywróciło się do góry nogami – narodziny syna miały być spełnieniem marzeń, a stały się początkiem rodzinnych dramatów. Opowiadam o tym, jak radość z ojcostwa zderzyła się z oczekiwaniami żony, presją rodziców i własnymi lękami. To historia o miłości, rozczarowaniu i walce o siebie w polskiej rzeczywistości.
Od zawsze byłam rozdarta między lojalnością wobec własnej matki a miłością do męża. Kiedy konflikt między nimi osiągnął apogeum, czułam się bezsilna i zagubiona. To właśnie wtedy modlitwa stała się moją jedyną deską ratunku – i zmieniła wszystko.
Podczas rutynowej kolacji mój mąż spokojnie oznajmił, że odchodzi do innej kobiety. Nie miał roszczeń do naszego domu i zamierzał przekazać mi swoją część wspólnej nieruchomości.
Krążyłem po ogrodzie, aż znalazłem go przy płocie za krzakami. Mój syn szlochał, ukrywając twarz przede mną. Gdy mnie zobaczył, płakał jeszcze mocniej. Usiadłem obok niego.
