Moje życie to opowieść o ucieczce z cienia męża tyrana, o walce o siebie i córkę w obliczu biedy i samotności. Przez lata pozwalałam, by inni decydowali za mnie, aż pewnego dnia zostałam zmuszona do podjęcia najtrudniejszych decyzji. Dziś wiem, że nawet z największego mroku można wyjść na światło – ale czy każda z nas ma w sobie tyle siły?
Od dziecka czułam, że nie jestem dla mamy najważniejsza, ale dopiero decyzja, którą podjęła, złamała mi serce. Wszystko przez moją ciotkę Halinę, która zawsze potrafiła zmanipulować wszystkich wokół siebie. Dziś opowiem Wam, jak jeden wybór matki sprawił, że musiałam zbudować swoje życie od nowa.
Opowiadam o najtrudniejszym okresie mojego życia, kiedy musiałam wspierać mamę finansowo po śmierci taty. Pokazuję, jak wiara i modlitwa stały się moją jedyną podporą w codziennych zmaganiach. To historia o stracie, rodzinnych konfliktach i odnajdywaniu siły tam, gdzie najmniej się jej spodziewałam.
Moja córka zniknęła nagle, a ja przez pięć lat nie przestałam jej szukać. Każdy dzień był walką z bezsilnością, rodziną i własnymi demonami. Dziś pytam: czy matka może kiedykolwiek pogodzić się z niewiedzą?
Siedziałyśmy z córką na kanapie, obie porzucone przez najbliższych mężczyzn. Ona dostała wiadomość na Messengerze, ja — SMS po dwudziestu latach małżeństwa. Nasze łzy mieszały się ze złością i poczuciem bezradności, a świat nagle przestał być bezpieczny.
To był zwykły wieczór, kiedy moja córka Ola wykrzyczała mi w twarz słowa, których nigdy nie zapomnę. Nasza rodzina od lat zmaga się z problemem alkoholizmu mojego męża, a ja próbuję utrzymać wszystko w ryzach. Ta historia to opowieść o bólu, walce i nadziei na lepsze jutro.
Moja mama nieustannie wzbudza we mnie poczucie winy, że nie mogę spędzać z nią całego czasu. Płacze przez telefon i jest bardzo zdenerwowana, gdy nie mogę być przy niej w każdej chwili. Mam 32 lata, jestem mężatką od sześciu lat i mam dwójkę dzieci. Naturalnie, jestem bardzo zajęta przez większość czasu. Moje najmłodsze dziecko nie chodzi jeszcze do przedszkola, a moje życie to wir obowiązków.
Dzieci to prawdziwy huragan chaosu. Biegają, skaczą, krzyczą i ranią inne dzieci. Kobieta nie ma czasu, by ich rozdzielić czy przeprosić rodziców poszkodowanych dzieci. Spokoju nie widać na horyzoncie.
Miałam zaledwie 24 lata, kiedy mój mąż opuścił mnie i naszą małą córkę, Anię. Miała wtedy tylko trzy lata. Mój mąż odszedł, bo nie potrafił sprostać obowiązkom rodzinnym – wolał wydawać pieniądze na siebie i swoją nową dziewczynę niż na nas. Teraz, po latach, moja relacja z Anią jest napięta, a prosta prośba o pomoc w domu doprowadziła do oskarżeń, że niszczę jej życie.
