Po pięciu latach małżeństwa znaleźliśmy swój rytm. Mieszkając w jednopokojowym mieszkaniu, udawało nam się żyć w zgodzie. Ale kiedy moja teściowa się wprowadziła, wszystko się zmieniło.
Najbardziej zaskakujące jest to, że nie wszyscy nasi przyjaciele i rodzina wsparli mnie i mojego męża po tym, jak podzieliliśmy się tą historią—około połowa z nich tego nie zrobiła. Dlatego chcę wam o tym opowiedzieć.
Ostatniej nocy nie zmrużyłam oka. Nie radzę sobie z sytuacją, która się rozwinęła w moim życiu. Nie wiem, jak z tego wybrnąć. Osiem miesięcy temu dowiedziałam się, że jestem w ciąży. Po ślubie przeprowadziłam się do miasta mojego męża. Utrzymuję dobre relacje z rodzicami, ale rzadko się widujemy z powodu odległości.
„Myślałam, że żartuje, ale potem zadzwoniła i powiedziała, że znalazła najemców na swoje mieszkanie,” mówi Ewelina. „I co teraz? Czy ona się do was wprowadza?”
Dwa lata temu moi rodzice w końcu złożyli pozew o rozwód. Szczerze mówiąc, powinni byli to zrobić dużo wcześniej. Odkąd pamiętam, nie mogli się dogadać i ciągle narzekali na siebie nawzajem. Zazwyczaj to ja byłam tą, która była między młotem a kowadłem. Najbardziej irytujące były momenty, kiedy obwiniali się nawzajem za wszystkie moje negatywne cechy. Teraz, po narodzinach mojej córki, zaczęli rywalizować o jej uwagę.
Wierzę, że jestem złą teściową. Wszyscy mówią, że to cecha, która jest w naszej rodzinie. Ale nie mogę nic na to poradzić. Mam dwoje dzieci, syna i córkę. Odkąd ich ojciec zmarł, wychowywałam ich sama. W małym miasteczku. Bez żadnej pomocy. Miałam szczęście, że w tym czasie mój syn, który jest starszy od swojej siostry, miał już 14 lat. Pomagał mi
Okazuje się, że moja teściowa może przychodzić do naszego domu, kiedy tylko chce, a ja nie miałam o tym pojęcia! Zwykle odwiedzała nas, kiedy miała na to ochotę, ale myślałam, że robi to tylko wtedy, gdy ja lub mój mąż jesteśmy w domu. Nie jest złą osobą; kocham i szanuję ją, ale potrzebuję też prywatności. Dlatego musiałam postawić na swoim.
Ale nie narzekaliśmy; wszystko było w porządku, ponieważ nie mieliśmy jeszcze dzieci i nawet ich nie planowaliśmy. Teraz, trzy lata później, mój mąż i ja stajemy przed inną rzeczywistością.
Mam problem z dogadaniem się z moją przyszłą synową. Jakieś rady, jak sobie z tym poradzić?
Emma nigdy nie przepadała za swoją synową, Karoliną, ale ponieważ jej syn, Bartek, ją kochał, z niechęcią zaakceptowała ją w rodzinie. Jednak cierpliwość Emmy zaczyna się wyczerpywać, gdy napięcia wokół domowych zasad narastają, prowadząc do niespodziewanego i smutnego rozwiązania.
Penelopa była głęboko urażona. Jej syn, Robert, niedawno się ożenił, a zaledwie kilka tygodni później on i jego żona postanowili, bez wyraźnego powodu, że będą gotować sami. Co gorsza, Robert ogłosił, że kupią drugą lodówkę. „Dlaczego, synu?” Penelopa była zaskoczona. „Uważamy, że tak będzie lepiej,” odpowiedział. Robert nie żartował. Wkrótce, w tej samej kuchni, w której zawsze gotowali razem
Moja mama nie pozwala mi żyć pełnią życia. Płacze przez telefon i bardzo się denerwuje, kiedy nie mogę spędzać z nią całego czasu. Mam dwadzieścia dziewięć lat, jestem mężatką od pięciu lat i mam dwoje dzieci. Naturalnie, większość czasu jestem bardzo zajęta. Moja córka nie chodzi jeszcze do przedszkola, ponieważ za każdym razem, gdy próbuję ją tam zaprowadzić
