Dla osób z zewnątrz moja teściowa jest uosobieniem dobroci i hojności. Jednak w naszej rodzinie jej dobrze zamierzone interwencje stały się źródłem ciągłego napięcia i stresu. Po latach małżeństwa z Dawidem, jej „pomoc” stała się ciężarem, którego nie możemy już dłużej znosić.
Jestem po prostu zdumiona energią tej kobiety. Moja teściowa chce być niezwykle pomocna dla naszej rodziny. Niestety, nie potrzebujemy tego, co robi. A moja cierpliwość się kończy.
Po powrocie ze szpitala z noworodkiem, zostałam sama z dzieckiem. Mój mąż, Adam, jest cały dzień w pracy i oczekuje, że obiad będzie gotowy, gdy wróci do domu. Na początku zazdrościłam tym, którzy mieli babcie gotowe do gotowania, spacerów z dzieckiem i pomocy w domu. Mogły nawet pilnować dziecka, gdy mama brała prysznic.
