To opowieść o najtrudniejszych świętach w moim życiu, kiedy mój synek Michał urodził się bez tętna. Przeżyliśmy chwile grozy, zwątpienia i nadziei, aż wydarzył się prawdziwy cud. Dziś patrzę na niego i zastanawiam się, jak cienka jest granica między rozpaczą a szczęściem.
Kiedy wprowadzili się, nowa sąsiadka, Karolina, była już w trzecim trymestrze ciąży. Karol i Karolina spieszyli się, aby wyremontować swoje małe kawalerkę na czas przed narodzinami ich pierwszego dziecka. Ale gdy dynamika rodzinna zaczęła mieszać się z układami mieszkaniowymi, napięcia wzrosły.
Jestem wykwalifikowaną pielęgniarką. W 1990 roku zaczęłam pracować w szpitalu położniczym. Po pewnym czasie poszłam na urlop macierzyński. Moja ciąża przebiegała normalnie, wszystkie badania wskazywały, że dziecko jest zdrowe, więc ja i mój mąż z niecierpliwością oczekiwaliśmy na naszą córkę. Przygotowaliśmy wszystko na jej przyjście. Nasza rodzina również oczekiwała na nowego członka i zawsze pytała
