Kiedy ojciec Jana odszedł, Jan dopiero zaczynał gimnazjum. Zginął w tragicznym wypadku samochodowym. Musiałam wychować go sama i wiązać koniec z końcem. Teraz, po latach, mój syn prosi mnie o kolejny poświęcenie.
Jego imię to Jan. Ciężko pracuje i dobrze zarabia. Czuję się świetnie w jego towarzystwie! Zaproponował, żebyśmy zamieszkali razem. Ale co z moim tatą? No wiesz
Gdy nasze córki dorastały, mój mąż Piotr i ja odetchnęliśmy z ulgą, myśląc, że najtrudniejsze czasy są już za nami. Mieliśmy dwie córki, Wiktorię i Elę, a życie było walką. Oboje pracowaliśmy długie godziny w lokalnej fabryce, zarabiając ledwo tyle, by przetrwać. Byliśmy dumni z tego, że nasze dziewczynki uczęszczały do dobrej szkoły, porównywalnej z tymi, do których chodzą dzieci z bogatszych rodzin. Odmawialiśmy sobie wielu wygód, aby Wiktoria i Ela miały to, czego potrzebowały. Ale gdy dorastały, szacunek, którego oczekiwaliśmy w zamian, zdawał się znikać.
Przez całe życie poświęcaliśmy wszystko naszym dzieciom, by ostatecznie znaleźć się samotnie w późniejszych latach. Od dzieciństwa byłem bliskim przyjacielem Michała, a kiedy skończyłem 18 lat, wzięliśmy ślub. Problemy finansowe były stałe, więc gdy zaszłam w ciążę, Michał rzucił studia, by pracować. Gdy nasza sytuacja finansowa nieco się poprawiła, zaszłam w ciążę ponownie. Wiedzieliśmy, że
Wielu z nas pielęgnuje wspomnienie otrzymania pierwszej wypłaty, symbolu ciężkiej pracy i niezależności. Dla Izaaka nie było inaczej. Pod koniec lat 50., będąc jeszcze w szkole średniej, przekazał swoje pierwsze zarobki matce, Karolinie, jako wyraz wdzięczności. Przeskakujemy 62 lata do przodu, a zaskakujące odkrycie przywraca na nowo to serdeczne gest, ale nie z radością, jakiej można by się spodziewać.
