To historia o kobiecie, która w pogoni za karierą i spokojem rodzinnym podjęła decyzję, której nie potrafi sobie wybaczyć. Wiosna, z całym swoim pięknem i odrodzeniem, brutalnie przypomina jej o tym, co utraciła. To opowieść o żalu, miłości i pytaniach bez odpowiedzi.
W jednej chwili moje życie wywróciło się do góry nogami – w wieku czterdziestu siedmiu lat dowiedziałam się, że zostanę mamą. Moja rodzina nie potrafiła tego zaakceptować, a ja musiałam zmierzyć się z samotnością, plotkami i własnymi wątpliwościami. Dziś patrzę na moją córkę i zastanawiam się, czy odwaga do szczęścia zawsze musi tyle kosztować.
Mam na imię Małgorzata i zostałam matką w wieku czterdziestu lat. Przez lata walczyłam o dziecko, a kiedy w końcu pojawił się Kuba, chciałam dać mu wszystko, czego tylko zapragnie. Teraz, gdy mój syn stał się egoistycznym młodym człowiekiem, nie wiem, jak naprawić błędy, które popełniłam z miłości.
Choć późne macierzyństwo staje się coraz bardziej powszechne, historia kobiety, która została matką w wieku 65 lat w Polsce, przedstawia unikalne wyzwania. Ta opowieść bada złożoności i nieoczekiwane zwroty w życiu matki i jej córki na przestrzeni lat.
Mieszkając samotnie w cichej, podmiejskiej dzielnicy, myślałam, że moje dni wychowywania dzieci są już za mną. Moje dwoje dorosłych dzieci ma teraz własne rodziny, a ja jestem już babcią. Mój mąż i ja jesteśmy rozdzieleni od lat, pozostając razem tylko ze względu na nasze dzieci. Teraz, stając w obliczu niespodziewanej ciąży w wieku 45 lat, czuję się zagubiona i niepewna przyszłości.
