Od miesięcy czuję się w naszym mieszkaniu jak cień. Mój mąż, Tomek, znika – raz w pracy, raz u swojej mamy, a ja zostaję sama z naszym synkiem. Najgorsze jest to, że on nie widzi w tym żadnego problemu…
Od zawsze chciałem być najlepszym ojcem, nawet jeśli oznaczało to rezygnację z własnych marzeń. Praca, dom, rodzina – wszystko podporządkowałem im, nie zauważając, jak wiele tracę po drodze. Dopiero gdy wszystko zaczęło się sypać, zrozumiałem, że czasem największe poświęcenia są niewidoczne dla tych, których kochamy najbardziej.
Każdy weekend jest dla mnie wyzwaniem, bo teściowie zawsze mają dla mnie jakieś zadanie. Zapraszają mnie do siebie, ale tylko ich syn może odpoczywać. Ja zostaję z pracą.
