W tej historii opowiadam o najtrudniejszym okresie mojego życia, kiedy po stracie rodziców trafiłam do szpitala i spotkałam pielęgniarkę Zofię. To ona, mimo własnych ran i zmęczenia, przekonała lekarzy, by nie rezygnowali z walki o mnie. Jej miłość i upór zmieniły nie tylko moje życie, ale i serca tych, którzy już dawno przestali wierzyć w cuda.
Pewnego zimowego dnia znalazłam niemowlę przy torach kolejowych i wychowałam ją jak własną córkę. Po 25 latach jej przeszłość niespodziewanie zapukała do naszych drzwi, burząc nasz spokój i zmuszając mnie do konfrontacji z własnymi lękami. To opowieść o miłości, tajemnicy i sile rodzinnych więzi.
Wszystko zaczęło się od telefonu, który zmienił moje życie. Przez lata nie mogłem zapomnieć o Magdzie, mojej pierwszej miłości z dzieciństwa, którą los brutalnie mi odebrał. To opowieść o poszukiwaniu, nadziei i bólu, który czasem jest silniejszy niż uczucie.
Po śmierci mojej matki, mój ojciec nie mógł sobie poradzić i sięgnął po alkohol. Zostałem sam, musiałem radzić sobie sam. Nie mieliśmy jedzenia, a ja nie miałem czystych ubrań. W końcu trafiłem do rodziny zastępczej, ale moja macocha zabrała mnie z powrotem do domu.
Młoda Wiktoria ceniła swoją babcię bardziej niż cokolwiek innego na świecie i spędzała z nią cały swój wolny czas, ponieważ jej matka, Natalia, ponownie wyszła za mąż. W domu narastały napięcia, prowadząc do nieodwracalnego rozłamu.
Tata nie mógł sobie poradzić z jej stratą, więc sięgnął po alkohol. Musiałem radzić sobie sam. Nie mieliśmy jedzenia. Nie miałem czystych ubrań.
