Pomimo wszystkiego, moja mama znajdowała sposoby na relaks i odprężenie. Pracowała niesamowicie ciężko i potrzebowała tych chwil spokoju. Mieszkaliśmy w starym budynku, otoczeni emerytami.
Wychowywanie dziecka, zwłaszcza córki, oznacza dawanie jej wszystkiego, co najlepsze. Mój mąż i ja zdaliśmy sobie z tego sprawę niemal jednocześnie. Nasza córka, Emilia, urodziła się późno w naszym życiu i wiedziałam, że będzie naszym jedynym dzieckiem. Nawet leżąc w szpitalu w kruchym stanie, powtarzałam to samo: kup najlepsze pieluchy i
– „Nigdy nie wyobrażałam sobie, że w wieku pięćdziesięciu pięciu lat będę postrzegana jako ta zła przez własnego syna,” żali się Sara swojej najlepszej przyjaciółce. „Pracowałam bez wytchnienia, brałam dodatkowe zmiany i poświęcałam tak wiele, aby dać mu lepsze życie, tylko po to, by zostać oskarżoną o zrujnowanie jego przyszłości…”
Jej mąż, Marek, był w tym samym wieku co ona. Była już wcześniej zamężna i miała córkę, podczas gdy dla niego było to pierwsze małżeństwo. Kiedy zaczęli się spotykać, wszystko wydawało się idealne.
Nigdy nie myślałam, że mężczyzna może porzucić swoją rodzinę z małymi dziećmi. Nawet gdy uczucia między mężczyzną a kobietą gasną, ludzie zazwyczaj zostają razem, aby dziecko mogło dorastać w pełnej rodzinie. Po 10 latach małżeństwa przeszliśmy razem przez wiele. Zbudowaliśmy dom, a ja urodziłam dwoje pięknych dzieci. Zawsze marzyłam o dużej rodzinie, a Marek był zachwycony, gdy dowiedzieliśmy się, że spodziewamy się dziecka.
Mam małą córeczkę, Norę, która ma prawie dwa lata, i razem tworzymy idealny zespół. W Polsce jest wiele samotnych matek takich jak ja, i chcę podzielić się naszą historią.
Na zewnątrz czekała na niego młoda kobieta… Jak bardzo się myliłam! W moich marzeniach, pragnieniach i przekonaniach. My, kobiety, jesteśmy od tego uzależnione. Kiedy zaszłam w ciążę, mój cały świat się zawalił. Ale nie miałam sobie nic do zarzucenia. Każdy wybiera swoją drogę: urodziłam bez męża, a mój były znalazł kogoś innego. Ani on, ani
Stojąc na stołku, próbuje je umyć, czasem upuszczając i tłukąc je, płacząc. Pocieszam ją, a potem ponownie myję talerze i kubki z powodu jakości pracy mojej asystentki.
Czy życie osobiste jest ważniejsze w tym wieku? – „Mamo, czy możemy zatrzymać się u Ciebie na jakiś czas z dziećmi?” – Zuzanna usiadła na kanapie, błagając. Jej twarz była kwaśna, jakby połknęła całego cytryna. – „A dlaczego mielibyście zatrzymać się u mnie?” – Hanna nawet nie spojrzała na swoją córkę. Zerknęła na swoje odbicie w lustrze, nałożyła krem na twarz i delikatnie poklepała podbródek.
Valentina rozwiodła się z mężem, gdy ich syn, Damian, miał zaledwie 10 lat. Teraz Damian jest dorosłym mężczyzną, a Valentina od dawna jest samotna. Próbowała nawiązać nowy związek, ale sprawy przybrały nieoczekiwany obrót.
Od tamtego dnia życie rodziny zmieniło się nie do poznania, nikt nie mógł przewidzieć tak znaczącego rozszerzenia ich kręgu. Rodzina żyła skromnie w małym miasteczku, starając się wiązać koniec z końcem bez Bronka.
Od początku miałam pewne zastrzeżenia co do Natalii. Miała dziecko, małą dziewczynkę, która miała wtedy 3 lata. Ale moja synowa szybko udowodniła, że jest dobrą osobą. Jej charakter wydawał się
