Zmagając się z wyzwaniami samotnego macierzyństwa, Kasia czuje się przytłoczona wymaganiami związanymi z wychowywaniem swojej pięcioletniej córki, Zosi, jednocześnie borykając się z niepewnością zatrudnienia i brakiem wsparcia.
„Był przy badaniu USG, razem wybieraliśmy imiona. Ale gdy się urodziła, zniknął,” wspomina Emilia. „Teraz, po dziesięciu latach, chce być częścią jej życia. Dlaczego teraz?”
Miałam zaledwie 24 lata, kiedy mój mąż opuścił mnie i naszą małą córkę, Anię. Miała wtedy tylko trzy lata. Mój mąż odszedł, bo nie potrafił sprostać obowiązkom rodzinnym – wolał wydawać pieniądze na siebie i swoją nową dziewczynę niż na nas. Teraz, po latach, moja relacja z Anią jest napięta, a prosta prośba o pomoc w domu doprowadziła do oskarżeń, że niszczę jej życie.
Gdyby tylko wszystko potoczyło się inaczej, historie takie jak moja byłyby znacznie rzadsze. Wyszłam za mąż trzy lata temu. Mój mąż i ja mieliśmy, jak się wydawało, idealny związek. Wszystko szło dobrze, aż do momentu narodzin naszego dziecka.
Kiedy zobaczyła swojego nowo narodzonego wnuka, Wioletta oniemiała. Co było takiego w wyglądzie dziecka i dlaczego matka go porzuciła? Te pytania pozostają bez odpowiedzi.
„Mówią, że potrzebuje silnej męskiej obecności. Z nim jest idealna, ale nie mogę się z tym zgodzić,” westchnęła 36-letnia Elżbieta. Mieszka z córką.
