„Nigdy nie przypuszczałam, że moja decyzja spowoduje tyle bólu,” żali się Ewa. Problemy zaczęły się, gdy postanowiła przekazać ukochany dom rodzinny swojemu najstarszemu wnukowi, co wywołało napięcia i urazy w rodzinie. Jej córka czuje się rozdarta, a młodszy wnuk czuje się pominięty. Intencje Ewy były czyste, ale rezultat okazał się daleki od spokojnego.
Nigdy nie sądziłam, że będę się tak czuła, ale moje serce boli za mojego męża, Marka. W zeszły weekend jego ojciec, Ryszard, zebrał całą rodzinę—dzieci, wnuki i małżonków—aby ujawnić treść swojego testamentu. Wynik był niespodziewany i wydawał się niesprawiedliwy. Oto, co postanowił Ryszard: ukochany dom nad jeziorem trafi do Eryka, młodszego syna, podczas gdy mój mąż, starszy syn, otrzymał skromną działkę. A ja
Nasze życie zmieniło się na lepsze, gdy przeszliśmy na emeryturę. Nasze dzieci dorosły i założyły własne rodziny, a my, jako seniorzy, przeprowadziliśmy się do wymarzonego domu z dala od zgiełku miasta. Przez całe życie pragnęliśmy spokoju i harmonii, ale w młodości był to luksus, na który nie mogliśmy sobie pozwolić. Oszczędzaliśmy sumiennie.
„Myślę, że najlepiej będzie, jeśli sprzedamy nasze domy i kupimy jeden duży dla całej rodziny,” zaproponował Marek. „Tato, nie mogę tego zrobić. Tu mieszkaliśmy z Mamą przez lata,” odpowiedziała Sara.
Wysiłki się opłaciły, ponieważ udało nam się kupić duży dom, zdobyć samochód, a nawet urządzić dom na wsi. Poza tym, nigdy nie oszczędzałam na sobie.
Rodzeństwo często rywalizuje o uwagę rodziców, droższe prezenty, miłość i uczucia. W dzieciństwie jesteśmy egoistyczni i nie robimy ustępstw. Ta historia opowiada o tym, jak przeszłość może zniszczyć rodzinne więzi.
To historia starszej kobiety, Marii, której synowie, Jan i Michał, rzadko ją odwiedzali. Kiedy już to robili, zazwyczaj chcieli ją wykorzystać. W końcu ich chciwość doprowadziła do łamiącego serce zakończenia.
Szukam porady w sprawie rodzinnej, gdzie mój brat otrzymał spadek, a ja mam zająć się starzejącymi się rodzicami.
Maria nazywa Jana, męża swojej wnuczki, swoim zięciem. „Przez ponad dekadę moja córka Anna była chora i zmarła nieco ponad trzy lata temu. Emilia miała wtedy tylko dwadzieścia lat.”
– Staraliśmy się być stanowczy. Nie dawaliśmy jej wszystkiego od razu. Ale nie mogę powiedzieć, że ją źle traktowaliśmy; nie miała gorzej niż inni.
Pani Małgorzata jest na emeryturze od lat. Patrzy przez okno, zastanawiając się, co teraz robią jej dorosłe córki i syn. Czy przyjdą złożyć jej życzenia urodzinowe? Może chociaż zadzwonią? Nie wydaje się, żeby chcieli spędzać wolny czas ze swoją starszą matką. „Pamiętam, kiedy mój mąż zostawił mnie z trójką dzieci. Nie chciał…”
Może byłoby lepiej, gdyby nie było takiego napływu nieruchomości, ponieważ każdy dom przypominał mi o moich niedawno zmarłych rodzicach, bracie i babci. Moi rodzice byli rozwiedzeni.
