Emilia obudziła się o świcie, aby nie tylko przygotować się do pracy, ale także zrobić swojemu chłopakowi Jankowi jego ulubione naleśniki. Uśmiechając się, patrząc na ciasto, nie miała pojęcia, co przyniesie ten dzień.
„Czego oni chcieli? Dlaczego nic nie powiedzieli wcześniej?” zapytała jej przyjaciółka. „Nigdy nie milczeli, a potem moja cierpliwość pękła!” powiedziała Emilia. Emilia była mężatką od sześciu lat.
To było duże rodzinne spotkanie. Prawie wszyscy mieli kilkoro dzieci, oprócz nas—mamy tylko jedno. Niektórzy mieli nawet czworo dzieci. Z jakiegoś powodu moja szwagierka uznała, że to mój obowiązek zająć się jej dzieckiem.
