Moja kuzynka, Zuzanna, często nas odwiedzała, więc nudów nie było. Będąc w tym samym wieku, zawsze znajdowaliśmy przygody, w które można się było zaangażować. Dziadek Józef był surowy, a kiedy Babcia Wiktoria wróciła, znalazła dom, który daleko odbiegał od tego, czego się spodziewała.
Moja córka, Ania, nigdy nie opanowała sztuki zarządzania finansami. Pomimo moich starań, by od najmłodszych lat nauczyć ją wartości pieniądza i znaczenia oszczędzania, moje lekcje spływały po niej jak po kaczce. Miało to znaczący wpływ na jej dorosłe życie. Kiedy Ania przechodziła przez studia, jej ojciec, Jan, i ja nadal wspieraliśmy ją finansowo, osłaniając ją przed realiami finansowej odpowiedzialności. Teraz, jako matka dwójki dzieci, jej nieumiejętność zarządzania finansami osiągnęła krytyczny punkt, i podjęłam trudną decyzję.
„Rodzice nie są dłużni swoim dzieciom niczego”, mówi trzydziestoczteroletnia Aleksandra, powtarzając uczucie, które wielu słyszało. Ciężko pracując, aby zapewnić sobie własny dom za pomocą kredytu hipotecznego, Aleksandra wierzyła, że w pewnym sensie zrozumiała swoje życie. Ale kiedy jej matka, Elżbieta, zaczyna domagać się, aby Aleksandra przejęła opiekę nad jej mężem, ojczymem Aleksandry, już napięta dynamika rodzinna zmierza w gorszym kierunku.
