Czterdzieści lat temu, w środku burzliwej nocy, znalazłam na swoim progu niemowlę. Wychowałam go jak własnego syna, choć przez lata musiałam mierzyć się z osądami rodziny i sąsiadów. Dziś, gdy mój syn odniósł sukces, wciąż pytam siebie, czy zrobiłam wszystko, co powinnam – i czy kiedykolwiek dowiemy się prawdy o jego pochodzeniu.
Jako niezależna kobieta zdecydowałam się na samotne macierzyństwo w wieku 36 lat. Narodziny moich dzieci przyniosły mi nie tylko radość, ale i niepokój, bo w cieniu pojawiła się tajemnicza postać. Ta zagadka wystawiła na próbę moją odwagę i odkryła rodzinne sekrety, o których wolałabym nigdy się nie dowiedzieć.
Od dziecka czułam się obca wśród najbliższych. Przez lata żyłam z przekonaniem, że nie należę do tej rodziny. Dopiero szczere wyznanie mamy przewróciło mój świat do góry nogami.
Jestem Gabriela, młoda mama z Warszawy. Pewnej nocy, gdy mój synek zaczął machać do monitora, odkryłam coś, co wywróciło moje życie do góry nogami. Ta historia to opowieść o strachu, rodzinnych tajemnicach i sile matczynej miłości.
Mój plan na spokojny dzień wolny legł w gruzach, gdy niespodziewanie zadzwonił dzwonek do drzwi. Na progu stały trzy osoby: mężczyzna i kobieta w średnim wieku oraz młoda dziewczyna.
