To historia mojego życia – chłopaka z małego miasteczka, który musiał zmierzyć się z rakiem i pandemią. Opowiadam o rodzinnych konfliktach, samotności w szpitalu i o tym, jak mimo wszystko odnalazłem w sobie siłę, by cieszyć się życiem. Moje święta w szpitalu były inne niż wszystkie, ale właśnie wtedy zrozumiałem, co naprawdę znaczy być razem.
Kamil był przystojnym, wysportowanym mężczyzną. Wysoki, zadbany i popularny wśród wielu ludzi. Staram się pamiętać go w ten sposób, aby ułatwić sobie życie. Bo teraz zmienił się nie do poznania. Pewnego dnia mył samochód na podjeździe i dostał udar. Cudem został uratowany. Ale stał się niepełnosprawny. Moje życie wywróciło się do góry nogami.
Wychowywana w biednym domu, moja matka Kamila i babcia Nora liczyły każdy grosz. Moja matka nigdy nie mówiła o moim ojcu Haroldzie, tylko raz ujawniła, że miał inną rodzinę i dzieci. Harold wiedział o moim istnieniu.
Narodziny chłopca są często postrzegane jako symbol siły i wytrzymałości, szczególnie w rodzinach stawiających czoła przeciwnościom losu. Ta historia bada koncepcję, że trudne czasy mogą wpłynąć na narodziny chłopca, koncentrując się na podróży pary przez trudności i nieoczekiwane konsekwencje ich zmagań.
