W pięcioosobowej rodzinie emocjonalny krajobraz jest skomplikowany. Zosia, najstarsza wnuczka, ma dziewięć lat i zajmuje szczególne miejsce w sercu dziadka. Antek, jej trzyletni brat, nie budzi jednak tych samych uczuć. Mieszkając wygodnie z żoną w domu kupionym dzięki wsparciu rodziny, dziadek zmaga się z wewnętrznymi konfliktami wobec swoich wnuków.
Uwielbiam moje wnuki i cenię każdą chwilę spędzoną z nimi. Są wspaniałymi dziećmi, ale podejście mojego syna do wychowania budzi moje obawy. Daje im zbyt dużo swobody, a podczas moich wizyt dom zamienia się w chaos. Staram się ich prowadzić, ale oni twierdzą, że tata pozwala im na takie zachowanie. Mój syn zawsze ich popiera, co sprawia, że czuję się bezradna.
Po latach marzeń o rodzinie, w końcu zostałam matką. Mój mąż, Tomek, i ja byliśmy przeszczęśliwi, gdy na świat przyszła nasza córka. Życie było trudne, ale satysfakcjonujące. Teraz, jako babcia, miałam nadzieję być integralną częścią życia moich wnuków. Jednak moje dzieci mają inne pomysły na moją przyszłość.
Dziadkowie oddaliby duszę za swoje wnuki. To żadna tajemnica. Kiedy pojawiają się dzieci trzeciego pokolenia, czujemy, jakbyśmy zaczynali żyć na nowo. Ale czasami ten ciężar staje się zbyt trudny do udźwignięcia.
Samotna w małej wiosce, babcia kontynuuje swoje codzienne obowiązki, dbając o ogród i dom. Jej syn mieszka w odległym mieście i rzadko ją odwiedza, pozostawiając ją z tęsknotą za wnukami.
To nie dlatego, że odeszli z tego świata, ale dlatego, że porzucili swoje obowiązki. Mój były mąż nigdy niczego nie obiecywał, więc nie mam do niego pretensji. Ale jego matka
To nie dlatego, że odeszli z tego świata, ale dlatego, że porzucili swoje obowiązki. Mój były mąż nigdy niczego nie obiecywał, więc nie mam do niego pretensji. Ale jego matka
Pozostawiona sama w małej wiejskiej miejscowości, babcia kontynuowała swoje codzienne rutyny, dbając o ogród i utrzymując dom. Jej syn mieszkał w odległym mieście i rzadko ją odwiedzał, pozostawiając ją tęskniącą za towarzystwem wnuków.
Dziadkowie często cenią sobie czas spędzany z wnukami, ale co się dzieje, gdy koszty tych wizyt zaczynają budzić wątpliwości? Nasza czytelniczka, Emilia, znalazła się w trudnej sytuacji.
Przyjęliśmy ją z otwartymi ramionami. Jej syn, nasz wnuk, jest prawdziwym skarbem. Spokojny, posłuszny i dobrze wychowany, cieszymy się każdą chwilą spędzoną z nim, obsypujemy go prezentami i troszczymy się o niego. Mimo naszych starań, doświadczamy smutku z powodu braku kolejnego wnuka.
Aby uczcić zakończenie siódmej dekady swojego życia, Elżbieta postanowiła zorganizować wystawną imprezę na modnym tarasie z muzyką na żywo i DJ-em. Zaprosiła przyjaciół, byłych kolegów z pracy i rodzinę, mając nadzieję na zbliżenie się do swoich wnuków.
Chodzi o to, że po prostu chciałam mieć wnuki! Co więcej—żądałam wnuków! Ale teraz, nie mogę nawet zobaczyć własnego dziecka… Urodziłam syna.
