Nazywam się Barbara. Każdy telefon od mojej córki Marty to dla mnie mieszanka nadziei i lęku, bo wiem, że za słowami kryje się żal i pretensje. W tej historii opowiem, jak miłość matki może stać się ciężarem, a rodzina – polem bitwy o bliskość i zrozumienie.
Zaczęło się od krzyku i trzasku drzwi. Mój mąż, Paweł, zostawił mnie i naszą córkę w zrujnowanym domu na obrzeżach Wrocławia. Teraz próbuję zrozumieć, jak do tego doszło i czy jeszcze potrafię zaufać ludziom.
Kiedy rodzina została przyłapana na kradzieży artykułów spożywczych na Święto Dziękczynienia, wezwano policjanta Roberta, aby zajął się sytuacją. Zamiast ich aresztować, postanowił okazać współczucie i odmienił ich święto na lepsze.
