Od prawie dwóch tygodni jestem bez wsparcia i czułości. Mój mąż wyjechał do swoich rodziców i nawet nie zadzwonił. Zostałam sama z naszą córką, bezsenna i zmagająca się z trudnościami.
Od trzech miesięcy mój brat Mateusz doprowadza mnie do szału w sprawie naszej mamy. Po udarze cierpi na poważne zaburzenia poznawcze, zapomina wiele rzeczy, a opieka nad nią jest niezwykle trudna. W zasadzie zachowuje się jak małe dziecko, a ja nie mam ani siły, ani czasu na to. Najlepszym rozwiązaniem wydaje się znalezienie domu opieki, ale
Jako jedyne dziecko, mogę śmiało powiedzieć, że wiem, co to znaczy doświadczać nadopiekuńczości rodziców. Od najmłodszych lat moi rodzice próbowali kontrolować każdy aspekt mojego życia. Moja mama zawsze była niespokojna i miała trudności z panowaniem nad emocjami. Mój tata był zupełnie inny, co często powodowało problemy. Miałam bardzo nietypowe dzieciństwo i młodość. W przedszkolu dopiero zaczynałam się rozwijać.
„Jak się mają sprawy z Zofią?” zapytała Krystyna swojego młodszego brata. „Nie za dobrze. Jestem rozczarowany i myślę, że czas to zakończyć,” odpowiedział Jan. Krystyna była zaskoczona jego wyznaniem, spodziewając się wkrótce usłyszeć dzwony weselne. Zamiast tego odkryła historię niespełnionych oczekiwań i finansowych wymagań, które doprowadziły do zerwania związku.
