W cichej polskiej wsi, matka pielęgnuje swój ukochany ogród różany, tęskniąc za synem, który mieszka na drugim końcu kraju. Gdy życie rzuca nieoczekiwane przeszkody, oboje uczą się, że czasem miłość nie wystarcza, by pokonać dzielący ich dystans.
Chłodny jesienny wieczór. Mój syn spał spokojnie w swoim łóżku, a ja siedziałam sama w salonie, popijając filiżankę herbaty rumiankowej. Byliśmy teraz tylko we dwoje, choć jeszcze niedawno nasz dom wypełniał śmiech i ciepło. Wszystko zmieniło się, gdy mój mąż odszedł, twierdząc, że znalazł swoją bratnią duszę w innej kobiecie. Miałam podejrzenia od miesięcy, ale rzeczywistość jego zdrady uderzyła mnie jak grom z jasnego nieba.
Kiedy 12 lat temu poślubiłam Michała, jego matka jasno dała do zrozumienia, że zawsze będzie dla mnie przeszkodą. Pomimo jej dezaprobaty, zbudowaliśmy wspólne życie, choć nasza droga do rodzicielstwa była pełna bólu. Po latach starań, w końcu zostaliśmy pobłogosławieni synem. Kariera Michała jako architekta kwitła, ale pewnego wieczoru wszystko, co znaliśmy, zostało wywrócone do góry nogami.
W pięcioosobowej rodzinie emocjonalny krajobraz jest skomplikowany. Zosia, najstarsza wnuczka, ma dziewięć lat i zajmuje szczególne miejsce w sercu dziadka. Antek, jej trzyletni brat, nie budzi jednak tych samych uczuć. Mieszkając wygodnie z żoną w domu kupionym dzięki wsparciu rodziny, dziadek zmaga się z wewnętrznymi konfliktami wobec swoich wnuków.
Jako ojciec dwójki dorosłych dzieci, Piotra i Anny, zawsze wyobrażałem sobie, że więzi rodzinne pozostaną nierozerwalne. Marzyłem o przyszłości, w której mój syn będzie moim powiernikiem i wsparciem w jesieni życia. Pomimo moich najlepszych starań, by pielęgnować te relacje, życie miało inne plany. Ta opowieść zagłębia się w zawiłe dynamiki relacji rodzinnych, oczekiwania, które pielęgnujemy, oraz trudne rzeczywistości, z którymi czasem musimy się zmierzyć.
Kiedy zgodziłam się zostać surogatką dla mojej córki Anny, nie spodziewałam się, jak wielkie emocjonalne i fizyczne wyzwania mnie czekają. Niosąc w sobie mojego wnuka, napotkałam nieprzewidziane trudności, które wystawiły na próbę więzi rodzinne i miłość w sposób, którego nigdy bym się nie spodziewała.
Emilia dorastała w prestiżowej rodzinie; jej ojciec był znanym prawnikiem, a matka odnoszącą sukcesy architektką. Rodzice kochali swoją córkę i inwestowali w jej edukację oraz pozycję społeczną. Emilia odnosiła sukcesy zarówno w nauce, jak i w życiu towarzyskim, zawsze spełniając wysokie oczekiwania rodziców. Jednak jej związek z Jakubem, chłopakiem z skromnego środowiska, był postrzegany jako jedyny błąd.
