W ciągu ostatniego roku Bartosz coraz bardziej oddalał się od swojej żony, Natalii. Często wracał późno do domu, tłumacząc swoje nieobecności mglistymi wzmiankami o spotkaniach służbowych. W dniu swoich urodzin postanowił zaprosić swoją kochankę, Elę, na uroczystość, nieświadomy, że Natalia miała własny zaskakujący plan na ten dzień.
Bartek siedział na ławce w parku, zajadając się jednodniowym bajglem. Jego brzegi były twarde jak kamień, co jasno świadczyło o tym, że to niesprzedany wczorajszy zapas. Ale głodny człowiek nie jest wybredny. Smakował kremowy ser i rozmyślał nad życiem. Miejscowe gołębie obserwowały go niewzruszenie, gotowe rzucić się na każdą okruszynę.
Nikola zebrała swoich przyjaciół w lokalnej knajpie, aby podzielić się z nimi życiowymi nowinami.
Maria, w szacownym wieku dziewięćdziesięciu lat, mieszkała samotnie w swoim skromnym mieszkaniu, walcząc o zapewnienie sobie środków do życia. Dręczona wspomnieniami o zmarłym mężu, Jerzym, często zastanawiała się, co zrobi, gdy już nie będzie mogła sobie poradzić sama. Pewnej nocy, w żywym śnie, Jerzy pojawił się przed nią, prosząc, aby spotkali się na ostatnią podróż nad morze. To jest historia eterycznej podróży Marii, opowieść splatająca miłość, nostalgię i niezłomne objęcie rzeczywistości.
„Karo, proszę, nie zaczynajmy tego znowu!” błagał Jerzy. Zgodzili się na skromny ślub i cichą kolację z rodzicami, ale matka Kary, Krystyna, miała inne plany, zwłaszcza dla Stefani, narzeczonej Jerzego. Mało wiedziała Krystyna, że dom, z którego tak bardzo chciała wyeksmitować Stefanię, skrywał sekret, który miał ją zaszokować.
