Dorastając w małym miasteczku w Polsce, życie było proste, ale pełne wyzwań. Moja mama pracowała jako bibliotekarka, a tata był kierowcą ciężarówki. Od najmłodszych lat nauczyłem się pomagać w domu. Kiedy urodził się mój młodszy brat, obowiązków przybyło. Gdy zaczął chodzić do przedszkola, miałem 12 lat i rzeczy zaczęły się zmieniać w sposób, którego nie mogłem zrozumieć.
Często mówi się, że ludzie w małych amerykańskich miasteczkach są ze sobą bardzo zżyci. Że ci, którzy dorastają w trudnych warunkach, muszą kochać i wspierać się przez całe życie. Ale w rzeczywistości nie jest to takie proste. W rzeczywistości, gdy tylko są wystarczająco dorośli, aby podejmować własne decyzje, młodzi ludzie starają się jak najszybciej opuścić swoje rodzinne miasta.
Zgubiłam listę zakupów, on ją podniósł, nasze spojrzenia się spotkały i… Podziękowałam mu i odeszłam do działu z nabiałem. Musiałam zrobić zakupy na cały tydzień, ale nie wiedziałam, że ta wizyta zmieni wszystko.
Mój dziadek również zmarł. Relacje mojej cioci nigdy się nie układały, więc okazało się, że w naszej rodzinie nie było mężczyzn. Moja mama i ciocia ciężko pracowały, aby związać koniec z końcem.
Sara podzieliła się z nami swoją historią, która została opublikowana za jej zgodą. „Spotykałam się z Jakubem przez ponad trzy lata, ale on ciągle odkładał rozmowy o zaangażowaniu. Pewnego dnia nie mogłam już tego znieść i powiedziałam mu, że marzę o ślubie z nim. Miałam wtedy dwadzieścia cztery lata, a moja młodsza siostra właśnie się zaręczyła…”
Zwłaszcza po tym, jak wybrałam życie z tatą po ich rozwodzie. Teraz jestem dorosła i mam własną córkę, ale wciąż nie wiem, czego się po niej spodziewać.
Mieszkam z Markiem od 6 lat i mamy czteroletniego syna. Marek jest troskliwym i uważnym ojcem. Pomimo bycia razem przez kilka lat, nasza romantyczna relacja zanikła. Teraz odkryłam szokującą prawdę, która pozostawiła mnie niepewną co do naszej przyszłości.
Zawsze byłam oszczędna w wydatkach. Kiedyś Janek zapytał, czy kiedykolwiek rozważałabym bycie żoną na pełen etat, ale nigdy nie mogłam się na to zgodzić. Wierzę, że lepiej jest zarabiać skromne pieniądze niż polegać na kimś innym. Mój mąż ma podobne podejście. Czasami w pracy pojawiają się sytuacje wymagające nadgodzin i zgadzam się na nie.
– Przegapiłam połączenie, bo byłam pod prysznicem. Potem zadzwonił do Janka i zapytał go – mówi 30-letnia Emilia. – Co było dalej? – Janek oddzwonił.
Nigdy nie myślałam, że będę żebrać na emeryturze. Wszystko w moim życiu wydawało się iść dobrze. Miałam wspaniałego męża i zawsze znajdowaliśmy wspólny język z naszymi dziećmi. Prawie zawsze. Jak każda rozsądna osoba, myślałam o pieniądzach. Ale nigdy nie bałam się, że ich zabraknie. W końcu oszczędzałam, a kiedy mój mąż jeszcze żył, nawet podróżowaliśmy razem.
On ma 27 lat, a jego partnerka 30. Różnica wieku jest niewielka i nie przeszkadzała mi zbytnio. Pojawił się jednak większy problem: ta kobieta ma już dwoje własnych dzieci.
Moje najmłodsze dziecko teraz mieszka ze mną, ucząc się na studiach. Muszę pracować bez wytchnienia, aby go utrzymać i pokryć koszty czesnego. Dodatkowym źródłem dochodu jest dla mnie przygotowywanie posiłków dla lokalnej firmy cateringowej.
