Samotny ojciec, Kamil, odmienił swoje życie, gdy otrzymał szansę na adopcję 14-letniego Bartka, chłopca, który został porzucony przez swoich poprzednich rodziców adopcyjnych i trafił do domu dziecka.
Zmagam się z decyzją, czy wybaczyć mężowi, który chce wrócić. Potrzebuję rady!
Ich małżeństwo zakończyło się rozwodem po siedmiu burzliwych latach, co uważam za długi czas dla tak nieszczęśliwego związku. Była żona mojego syna pozostała trudną osobą w naszym życiu.
Zabrałem ojca do domu opieki, gdzie mógł otrzymać potrzebną opiekę, ale moja rodzina zaczęła mnie za to nienawidzić. Oskarżają mnie o porzucenie go i przyczynienie się do jego pogorszenia. Mówią, że robiąc to, jestem jak wszyscy inni, którzy pozbywają się swoich bliskich. Łamie mi serce, że tak myślą.
Ale nie narzekaliśmy; wszystko było w porządku, ponieważ nie mieliśmy jeszcze dzieci i nawet ich nie planowaliśmy. Teraz, trzy lata później, mój mąż i ja stajemy przed inną rzeczywistością.
Przez ostatnie 10 lat naszego małżeństwa starałam się zbudować dobrą relację z moją teściową. Odkąd przeprowadziliśmy się z przedmieść do miasta, ona ciągle dzwoni do mnie i Piotra, prosząc, żebyśmy przyjeżdżali i pomagali jej w każdy weekend. Odmowa wydaje się niegrzeczna, więc zawsze kończy się na tym, że jedziemy, sprzątamy, gotujemy, robimy pranie i zajmujemy się jej domem. Problem w tym, że oprócz mojego własnego
60-letnia emerytowana nauczycielka o imieniu Anna była zszokowana, gdy została eksmitowana ze swojej ukochanej chatki nad jeziorem, co było pierwszym takim przypadkiem w historii społeczności. Pytanie brzmi: co doprowadziło do jej nagłej i niespodziewanej eksmisji?
Jestem w trudnej sytuacji z moim mężem, Arturem, po tym jak zdecydowałam się wyrzucić jego rodziców z naszego domu. Błagał o wybaczenie, ale nie mogę tego zrobić. Potrzebuję rady!
Nigdy nie myślałam, że będę żywić urazę zarówno do mojej mamy, jak i siostry. Wychowano mnie inaczej. Ale życie potoczyło się tak, że nie mogę pozbyć się poczucia niesprawiedliwości. Co powinnam zrobić w tej sytuacji? Nie potrafię podjąć decyzji sama. Wychowaliśmy się w zżytej rodzinie, ale teraz wszystko wydaje się inne.
Po powrocie ze szpitala z noworodkiem, zostałam sama z dzieckiem. Mój mąż, Adam, jest cały dzień w pracy i oczekuje, że obiad będzie gotowy, gdy wróci do domu. Na początku zazdrościłam tym, którzy mieli babcie gotowe do gotowania, spacerów z dzieckiem i pomocy w domu. Mogły nawet pilnować dziecka, gdy mama brała prysznic.
Cora dorastała pod opresyjnym rządem swojej toksycznej matki, Niny. Jej rodzina i bliskie otoczenie były zmuszone do podporządkowania się kaprysom Niny, a ci, którzy się sprzeciwiali, byli bezlitośnie odcinani. Taki los spotkał ojca Cory, Gerarda, oraz pierwszego męża Niny, Ludwika. Dzieciństwo i młodość Cory były naznaczone kontrolą matki, która nawet dyktowała jej ścieżkę kariery. Gdy Cora szukała wolności, znalazła się w pułapce pragmatycznego, ale bezuczuciowego małżeństwa.
Grażyna, apodyktyczna matka, zawsze była głęboko zaangażowana w życie swojej córki Róży, kierując każdą jej decyzją. Kiedy Róża zaczyna spotykać się z Zbyszkiem, Grażyna bacznie obserwuje i staje się coraz bardziej niezadowolona z tego związku. Stojąc przed ultimatum matki, Róża jest rozdarta między miłością do Zbyszka a lojalnością wobec matki.
