„Dlaczego Jesteś Taka Uparta, Mamo? Nie Oddamy Cię do Domu Opieki”: Dom Sprzedany, Pieniądze Podzielone

Czasami zastanawiam się, dlaczego moje dzieci są tak uparte. Czy naprawdę nie rozumieją, jak ważny jest dla mnie ten dom? Mieszkam tu od zawsze, to miejsce pełne wspomnień. Ale oni ciągle mówią o sprzedaży i przeprowadzce do miasta.

• „Mamo, to dla twojego dobra,” mówi moja córka, Ania, z troską w głosie. „Będziesz bliżej nas, będziemy mogli częściej cię odwiedzać.”

• „Nie chcę mieszkać w mieście,” odpowiadam stanowczo. „Tu jest mój dom, tu są moje wspomnienia.”

Mój syn, Marek, dodaje: „Mamo, w mieście będziesz miała lepszą opiekę medyczną. A dom jest za duży, nie dasz rady sama o niego dbać.”

Czuję się osaczona. Rozumiem ich troskę, ale czy naprawdę muszę opuszczać wszystko, co znam i kocham? Każdy kąt tego domu przypomina mi o moich rodzicach, o moim dzieciństwie. Jak mogłabym to wszystko zostawić?

• „Nie chcę iść do domu opieki,” mówię z rozpaczą w głosie.

• „Mamo, nikt nie mówi o domu opieki,” Ania próbuje mnie uspokoić. „Chcemy tylko, żebyś była bliżej nas.”

Ale ja wiem swoje. Wiem, że kiedy już sprzedadzą ten dom, nie będzie odwrotu. Będę musiała się dostosować do nowego życia, które mi narzucą.

Dni mijają, a temat sprzedaży domu powraca jak bumerang. Czuję się coraz bardziej bezradna. W końcu poddaję się ich namowom. Dom zostaje sprzedany szybko, a pieniądze podzielone między nas.

Przeprowadzam się do miasta, ale nie czuję się tam jak w domu. Każdy dzień jest dla mnie walką z tęsknotą za tym, co straciłam. Moje dzieci są blisko, ale czuję się bardziej samotna niż kiedykolwiek.

Czasami siedzę przy oknie i patrzę na obce miasto. Zastanawiam się, czy kiedykolwiek poczuję się tu jak u siebie. Ale wiem, że to już nie wróci. Moje miejsce było tam, w małym miasteczku, które musiałam opuścić.