Pewnego wieczoru wracałem z pracy, gdy zauważyłem mojego sąsiada siedzącego na werandzie, z łzami płynącymi po twarzy. Średniego wieku mężczyzna, wpatrywał się bezmyślnie w dal, nie mogąc ukryć swojego smutku. Było jasne, że coś się stało. Podszedłem do niego i zapytałem, czy mogę jakoś pomóc. Odpowiedział: „Nikt mi teraz nie pomoże, jest już za późno…”
Przez ponad dwie dekady słyszałam to samo. Jestem wyczerpana. Dlaczego moja mama nie może odpuścić myśli, że coś jestem winna mojej siostrze?
Zabrałem ojca do domu opieki, gdzie mógł otrzymać potrzebną opiekę, ale moja rodzina zaczęła mnie za to nienawidzić. Oskarżają mnie o porzucenie go i przyczynienie się do jego pogorszenia. Mówią, że robiąc to, jestem jak wszyscy inni, którzy pozbywają się swoich bliskich. Łamie mi serce, że tak myślą.
Moja mama nie pozwala mi żyć pełnią życia. Płacze przez telefon i bardzo się denerwuje, kiedy nie mogę spędzać z nią całego czasu. Mam dwadzieścia dziewięć lat, jestem mężatką od pięciu lat i mam dwoje dzieci. Naturalnie, większość czasu jestem bardzo zajęta. Moja córka nie chodzi jeszcze do przedszkola, ponieważ za każdym razem, gdy próbuję ją tam zaprowadzić
Od trzech miesięcy mój brat Mateusz doprowadza mnie do szału w sprawie naszej mamy. Po udarze cierpi na poważne zaburzenia poznawcze, zapomina wiele rzeczy, a opieka nad nią jest niezwykle trudna. W zasadzie zachowuje się jak małe dziecko, a ja nie mam ani siły, ani czasu na to. Najlepszym rozwiązaniem wydaje się znalezienie domu opieki, ale
Mateusz wyjaśniał swoją filozofię życiową w prosty sposób: najpierw studia, potem praca, a teraz rozwój kariery. Poważne związki nigdy nie były na jego radarze. Ale kiedy niespodziewana odpowiedzialność zapukała do jego drzwi, musiał podjąć decyzję.
To zdarzyło się przypadkiem w galerii handlowej, gdzie poszłam w dzień wolny, aby kupić nowe ubrania i po prostu się zrelaksować. Po przechadzce po sklepach postanowiłam zrobić sobie przerwę.
Matka szuka porad i perspektyw po podjęciu trudnej decyzji o priorytetowym traktowaniu swojej synowej kosztem syna, którego musiała poprosić o opuszczenie domu.
