Moja relacja z córką zaczęła się pogarszać, gdy wkraczała w lata nastoletnie. Początkowo nasze konflikty były drobne, a jej kłamstwa wydawały się nieszkodliwe. Jednak z czasem jej oszustwa nasilały się, a ja miałem trudności z radzeniem sobie z eskalującą nieuczciwością. Rozumiejąc, że każdy ma swoje sekrety, wciąż miałem nadzieję na zmianę, która nigdy nie nadeszła.
Po niemal wybaczeniu swojemu mężowi, że zostawił ją samą z ich dziećmi, Barbara znalazła się w podobnej sytuacji. Andrzej odszedł niespodziewanie, bez żadnego ostrzeżenia czy próby dyskusji. Zaraz po pracy zaczął pakować, jakby to była najbardziej naturalna rzecz na świecie, a kiedy Barbara zapytała go, co się dzieje, po prostu odpowiedział: „Mam już dość tego życia, zdecydowałem się.”
Moja córka, Ania, nigdy nie opanowała sztuki zarządzania finansami. Pomimo moich starań, by od najmłodszych lat nauczyć ją wartości pieniądza i znaczenia oszczędzania, moje lekcje spływały po niej jak po kaczce. Miało to znaczący wpływ na jej dorosłe życie. Kiedy Ania przechodziła przez studia, jej ojciec, Jan, i ja nadal wspieraliśmy ją finansowo, osłaniając ją przed realiami finansowej odpowiedzialności. Teraz, jako matka dwójki dzieci, jej nieumiejętność zarządzania finansami osiągnęła krytyczny punkt, i podjęłam trudną decyzję.
